Łacina
Wyszukaj lub filtruj sentencje.
Haseł: 27
Faber est suae quisque fortunae. - Każdy jest kowalem swego losu. (Appius Claudius Caecus)
Facilius est multa facere quam diu. - Łatwiej czynić więcej (rzeczy), niż (jedną) dłużej. (Quintilianus)
Facilius per partes in congitionem totius adducimur. - Łatwiej nas doprowadzić do zrozumienia całości kawałek po kawałku. (Seneca)
Facta, non verba. - Czyny, nie słowa; czyny są ważniejsze od słów.
Factum abiit, monumenta manent. - Czyn mija, (jego) pomniki pozostają (Ovidius, Fasti)
Factum est illud, fieri infectum non potest. - Uczynione jest uczynione, nie można tego odczynić. (Plautus)
Fallaces sunt rerum species. - Pozory rzeczy są mylące. (Seneca)
Fama crescit eundo. - Plotka rośnie, rozchodząc się. (Vergilius)
Fames artium magistra. - Potrzeba matką wynalazków. (dosł. bieda matką sztuk)
Fames est optimus coquus. - Głód jest najlepszym kucharzem. (Cicero)
Fas est et ab hoste doceri. - Wolno uczyć się nawet od wroga. (Ovidius, Metamorfozy)
Fata mutari non possunt. - Przeznaczenie nie może się odmienić.
Favete linguis. - Milczcie w skupieniu [nie wymawiajcie słów złowieszczych]. (Horatius)
Feci, quod potui, faciant meliora potentes. - Zrobiłem, co mogłem, kto potrafi, niech zrobi lepiej.
Felix, qui potuit rerum cognoscere causas. - Szczęśliwy, kto zdołał poznać przyczyny wszechrzeczy. (Vergilius)
Fere libenter homines id quid volunt credunt. - Ludzie łatwo wierzą w to, w co chcą uwierzyć. (Caesar)
Festina lente. - Śpiesz się powoli.
Fides sine operibus mortua est. - Wiara bez uczynków jest martwa. (św. Jakub)
Finis coronat opus. - Koniec wieńczy dzieło. (Ovidius)
Finita est comoedia. - Komedia (sztuka) [jest] skończona.
Flamma fumo est proxima. - Płomień jest bliski dymu; nie ma dymu bez ognia. (Plautus)
Forsan et haec olim meminisse iuvabit. - Być może kiedyś przyjemnie będzie wspominać i to wydarzenie. (Vergilius, Eneida)
Forsan miseros meliora sequentur. - Być może nieszczęśników czekają lepsze rzeczy. (Vergilius)
Fortuna caeca est. - Szczęście jest ślepe. (Cicero)
Fortuna favet fortibus. - Los sprzyja dzielnym.
Fortuna vitrea est: tum, cum splendet, frangitur. - Los jest kruchy: gdy błyszczy najjaśniej, łamie się.
Frangar non flectar. - (Prędzej) Złamię się, (a) nie ugnę.