Czy to już o gramatykę historyczną nie zahacza? Ja bym się nie zastanawiał, skąd, tylko zapamiętał, że tak ma być. Perfectum bywa wredne. Dedi od dare, didici od discere...

A Foedus Liberorum Civium Mundi?

Wiem, może się źle kojarzyć: liberi to też potomstwo, a foedus/a/um to chyba "wstrętny"

Trzeba jeszcze pamiętać o tym, że przy końcówce -ius, vocativus nie ma tego -e na końcu. Odcina się -us, pozostaje -i.

Za to był dawniej fizyce zwrot horror vacui - chodziło o przekonanie, że natura próżni nie znosi. Też genetivus.

Zazwyczaj nie mają typowego perfectum. Zamiast niego używa się formy perfectum passivi.
Przykłady:
gaudeo, gaudere - typowa odmiana czasownika II koniugacji w praesens, imperfectum, futurm I, ale w perfectum jest gavisus sum.
audeo, audere - jak wyżej, w perfectum jest ausus sum.

Jednym słowem: odmiana jak facio.