Mój pierwszy kontakt z łaciną to były lekcje w I klasie liceum, jedna godzina tygodniowo przez cały rok. Niewiele przerobiliśmy, jedynie I, II oraz III deklinację oraz odmianę przymiotników w stopniu równym, a także trochę zaimków, czas teraźniejszy (strona czynna i bierna), czas imperfectum oraz futurum I czasownika. Mała ilość przerobionego materiału spowodowana była głównie tym, że tłumaczyliśmy też teksty o tematyce medycznej (co trwało często w nieskończoność). Korzystaliśmy z podręcznika "Porta Latina", który nie bardzo mi przypadł do gustu.
Po dwóch latach przerwy spotkałem się ponownie z łaciną na studiach farmaceutycznych. Tutaj zdecydowanie więcej przerobiliśmy, ale nie było tak źle, bo mam w indeksie 5,0. Jedyne, jak dla mnie, nowości, to: deklinacje IV oraz V, stopniowanie przymiotników, tworzenie przysłówków, liczebniki, coniunctivus. Problemu z nauką łaciny jakoś nie miałem.
Coś już umiem, ale to ciągle za mało. Dlatego też chcę porządnie się wziąć za tę łacinę, mając już jakieś konkretne podstawy. Problem w tym, że nie wiem do końca, z czego korzystać - dlatego też zwracam się do Was, forumowicze. Posiadam następujące materiały:
- "Język łaciński. Podręcznik dla lektoratów szkół wyższych", O. Jurewicz i in., PWN;
- "Gramatyka opisowa języka łacińskiego", J. Wikarjak, PWN;
- "Krótka gramatyka języka łacińskiego", M. Wielewski, WSiP;
- "Słownik polsko-łaciński", L. Winniczuk, PWN;
- "Słownik łacińsko-polski", J. Korpanty, PWN;
- "Lingua Latina. Łacina bez pomocy Orbiliusza", L. Winniczuk, PWN (w PDF-ie).
Sądzę, że z tych materiałów da się wiele wycisnąć, pytanie tylko, w jaki sposób? Czy mógłby ktoś się wypowiedzieć na ten temat? Z góry dziękuję za wszelkie odpowiedzi i pozdrawiam.
PS. Słyszałem też o "Gramatyce łacińskiej" M. Auerbacha i K. Dąbrowskiego (Ossolineum), oraz o "Lingua Latina per se illustrata" - co sądzicie o tych podręcznikach?
