Czy starożytni (i ew. Ci w średniowieczu) skracali imiona?

[Humanus]

Czy w łacinie zdrabniano imiona? Czy zamiast takiego Ronalda pojawiał się kiedyś Ron? Do której deklinacji należał?

[Keraunos]

Nie wiem na pewno ale jeśli chodzi o starożytność okres klasyczny nie słyszałem o czymś takim.

Co nei znaczy że w późniejszym okkresie tego nie stasowano a zwłaszcza w średniowieczu.

[innuendo]

Zdrabniano. Np. Cezarion- syn Cezara i Kleopatry, to po prostu Cezarek. Nie wiem natomiast, jak to się miało w średniowieczu.

[Kore]

Generalnie do tworzenia zdrobnień Rzymianie używali sufiksów: -ulus, -ula, -ulum oraz -culus, -cula, -culum. Jednak zdrobniałe imiona, przynajmniej w tekstach, pojawiają się dość rzadko (być może w języku codziennym było inaczej).

Dość znanym przykładem jest Tulliola (córka Cycerona Tullia). Inne imiona w większości zapewnie zdrabniają się analogicznie

[Keraunos]

Macie rację faktycznie zdrabniano.

Ja bardziej pomyslałem o klasycznym wykzie rzymskich męskich imion: Aulus, Publiusz, Marek, i te dość żadko w tekstach się skraca. Ale słusznie Kore pisze, że używając tych końcówek mozna je skracać.

[innuendo]

I nie tylko tych końcówek, jak pokazał mój przykład. Dziś czytając Hellenikę spotkałam się z drugim zdrobnieniem również przez podaną przeze mnie końcówkę. Stąd do zdrobnień wykorzystujemy końcówki podane przez Kore, a inne zdrobniają się analogicznie. Również, jak napisała Kore Te końcówki dodatkowo służyły do zdrobniania innych wyrazów, jak np dziewczynka, chłopczyk, czy piesek.