Przymiotniki III deklinacji o 3ech zakończeniach rodzajowych
Przymiotniki III deklinacji o 3ech zakończeniach rodzajowych
Uczę się łaciny od kilku tygodni, i własnie wyszedł taki problem, z tymi przymiotnikami, bo mam podany tylko jeden przykład..
Sin
NOM acer, aceris, acere
GEN aceris aceris aceris
Pl
NOM acres acres acria
GEN acrium acrium acrium
I tu w liczbie mnogiej wyeliminowaliśmy e, czy tak robimy zawsze? np w
celer, celeris, celere
PL
NOM celres celres celria
GEN celrium celrium celrium
??
Sin
NOM acer, aceris, acere
GEN aceris aceris aceris
Pl
NOM acres acres acria
GEN acrium acrium acrium
I tu w liczbie mnogiej wyeliminowaliśmy e, czy tak robimy zawsze? np w
celer, celeris, celere
PL
NOM celres celres celria
GEN celrium celrium celrium
??
pierwszy przymiotnik (acer - ostry) brzmi:
Nom Sg :acer (masculinum), acris (femininum) acre (neutrum)
Gen Sg: acris (dla wszystkich rodzajów)
Pluralis, tak jak napisałaś
Końcówki nominativu dla rodzjów podaje słownik. W tym również, czy wyraz traci 'r'.
Wiekszosc przymiotnkiow deklinacji III odmienia sie wedlug typu SAMOGŁOSKOWEGO, ale akurat drugi przymiotnik który podałaś - celer, jest od tego jednym z wyjątków i końcówką Gen Pl jest samo -um:
Nom Sg: celer (masculinum), celeris (femininum), celere (neutrum)
Gen Sg: celeris (dla wszystkich rodzajów)
Nom Pl: celeres (masculinum, femininum), celeria (neutrum)
Gen Pl: celerum (dla wszystkich rodzajów)
ergo: celer, -is, -e 'r' nie traci
Nom Sg :acer (masculinum), acris (femininum) acre (neutrum)
Gen Sg: acris (dla wszystkich rodzajów)
Pluralis, tak jak napisałaś
Końcówki nominativu dla rodzjów podaje słownik. W tym również, czy wyraz traci 'r'.
Wiekszosc przymiotnkiow deklinacji III odmienia sie wedlug typu SAMOGŁOSKOWEGO, ale akurat drugi przymiotnik który podałaś - celer, jest od tego jednym z wyjątków i końcówką Gen Pl jest samo -um:
Nom Sg: celer (masculinum), celeris (femininum), celere (neutrum)
Gen Sg: celeris (dla wszystkich rodzajów)
Nom Pl: celeres (masculinum, femininum), celeria (neutrum)
Gen Pl: celerum (dla wszystkich rodzajów)
ergo: celer, -is, -e 'r' nie traci
Mam tylko jedną uwagę.
Jesli chodzi o gen.pl. to ma on końcówkę -ium a nie -um. W gramatykach można przeczytac, że przymiotnik III dekl. odmienia się według typu samogłoskowego. Więc
abl.sg. -i
gen.pl -ium
nom.pl dla neutrum -ia
Niestety nie znalazłam nigdzie stwierdzenia, że sa od tego jakieś wyjątki, ale może za mało intensywnie szukałam, więc poszukam jeszcze głębiej.
Jesli chodzi o gen.pl. to ma on końcówkę -ium a nie -um. W gramatykach można przeczytac, że przymiotnik III dekl. odmienia się według typu samogłoskowego. Więc
abl.sg. -i
gen.pl -ium
nom.pl dla neutrum -ia
Niestety nie znalazłam nigdzie stwierdzenia, że sa od tego jakieś wyjątki, ale może za mało intensywnie szukałam, więc poszukam jeszcze głębiej.
Si vis amari, ama
Jak obiecałam, tak sprawdziłam
Wg. Sinki: w gen.pl -um mają tylko przymiotniki: inops, memor, supplex, vigil. Nie ma nic o celer,is,e.
Wg. Auerbacha: alb.sg -e; nom.pl.n - a; gen.pl. -um mają przymiotniki
1.komparatiwy
2. vetus, pauper, dives, princeps
3. celer, memor, supplex
Jak jeszcze do tego dodamy Wikarjaka, to mamy klops. Bo każdy pisze coś innego, mimo, że dotyczy tego samego.
Wg. Sinki: w gen.pl -um mają tylko przymiotniki: inops, memor, supplex, vigil. Nie ma nic o celer,is,e.
Wg. Auerbacha: alb.sg -e; nom.pl.n - a; gen.pl. -um mają przymiotniki
1.komparatiwy
2. vetus, pauper, dives, princeps
3. celer, memor, supplex
Jak jeszcze do tego dodamy Wikarjaka, to mamy klops. Bo każdy pisze coś innego, mimo, że dotyczy tego samego.
Si vis amari, ama
z "celer" problem jest taki, że chyba w ogóle rzadko występuje w gen.pl - "celerum" pojawia się trzy razy (albo mi szukajka nawaliła , "celerium" okrągłe zero.
"vetus" podobnie, tylko tam "veterum" ponad 300 razy, "veterium" - 0.
"vetus" podobnie, tylko tam "veterum" ponad 300 razy, "veterium" - 0.
[i](...)kiedy zaczęliśmy samodzielnie układać zdania po łacinie i stwierdziliśmy, że wykute prawidła gramatyczne jak pokorni niewolnicy spieszą obsługiwać nasze myśli, serca przepełniły się nam ogromną radością.[/i]
hm, w moim podręczniku do łaciny jest, podane jako wyjątek, że vetus,eris jest odmieniany w typie spółgłoskowym;
Jeszcze mam kilka, może, się Wam wydawać że głupich pytań, ale chciałabym się upewnić:
1) OK?
vetus
veteris
veteri
veterem (m,f) vetus (n)
vetere
veteres (m,f) vetera (n)
veterum
veteribus
veteres (m, f) vetera (n)
veteribus
2) OK?
superior (m,f) superius (n)
superioris
superiori
superiorem (m,f) superius (n)
superiori
superiores (m,f) superiora (n)
superiorum
superioribus
superiores (m,f) superiora (n)
superioribus
3) Czy rzeczowniki greckie trzeciej deklinacji odmieniamy w typie spółgłoskowym? (pomijając wyjątki)
Z góry dziękuje, pozdrawiam, G.
Jeszcze mam kilka, może, się Wam wydawać że głupich pytań, ale chciałabym się upewnić:
1) OK?
vetus
veteris
veteri
veterem (m,f) vetus (n)
vetere
veteres (m,f) vetera (n)
veterum
veteribus
veteres (m, f) vetera (n)
veteribus
2) OK?
superior (m,f) superius (n)
superioris
superiori
superiorem (m,f) superius (n)
superiori
superiores (m,f) superiora (n)
superiorum
superioribus
superiores (m,f) superiora (n)
superioribus
3) Czy rzeczowniki greckie trzeciej deklinacji odmieniamy w typie spółgłoskowym? (pomijając wyjątki)
Z góry dziękuje, pozdrawiam, G.