fuerit

[statera]

Hej,

Nurtuje mnie jedna rzecz, pewnie banalna
Weźmy taki fragment Wulgaty:

Si perfodiens nocte parietem inventus fuerit fur et percusserit eum alius et mortuus fuerit hic, non est homicida is qui percusserit eum.


Dlaczego w tym fragmencie używa się akurat konstrukcji participium perf. pass. + fuerit? Czy to użycie byłoby dopuszczalne w łacinie klasycznej?
I czy to "fuerit" tutaj, to indicativus futuri II, czy con. perfecti?

Pomóżcie proszę mi to rozjaśnić. Z górydzięki.

[Martinus Petrus Garrulus]

trzeba wspomnieć o tym, że w łacinie późnej zatracono nieraz granicę pomiędzy participium i opisową formą bierną niektórych czasów, a przymiotnikiem...

mówimy bowiem: pulcher fuerit i jednocześnie occisus fuetit (połączenie "przymiotnika" zabity z czasownikiem - orzeczenie imienne) - dlatego w słownikach niektóre participia perfecti, które lubiono łączyć z czasownikiem "esse" w formach, które nie występują w formach opisowych strony biernej, są podawane jako osobne hasła przymiotnikowe

inny przykład: decretum jako porticipium od decerno, albo jako rzeczownik "postanowienie" - i można: decretum erat - zostało postanowione wcześniej albo decretum erat - było takie postanowienie

myślę, że i tu mamy do czynienia z czymś takim

[statera]

Czyli w takim razie owo "fuerit" to con. perfecti, a zdanie "Si perfodiens nocte parietem inventus fuerit fur et percusserit eum alius et mortuus fuerit hic..." to okres warunkowy możliwy?
Ale dlaczego nie użyto con. praesentis?

[Martinus Petrus Garrulus]

być może ktoś chciał tu utworzyć okres warunkowy w jakis nieudolny sposób - pamiętać należy, że pisma świętego jest wersji wiele, a wydawca, mógł przeoczyć coś, co w innym rękopisie jest napisane lepiej i poprawniej - podaj mi proszę źródło - tzn. księgę, rozdział i wers oraz wydanie, z którego jest to wzięte - sprawdzę, jak to jest oryginalnie po hebrajsku

trzeba również zwrócić uwagę na to, że gramatyka hebrajska jest diametralnie inna, niż łacińska - być może tę różnicę chciał pokazać tłumacz, przy czym zrobił to niezbyt umiejętnie

w języku hebrajskim nie ma czasów, są aspekty: dokonany i niedokonany - można czasem używać tych dwóch dla oddania przyszłości: jeśli znaleziony będzie... jeśli go zabije a tamten "stanie się martwy" - czyli aspekt dokonany w przyszłości - i może to chciał tłumacz oddać

logiczne byłoby, gdyby to było futurum

[statera]

Jest to Exodus 22,2. Niestety, wydania nie znam, ale na pewno nie jest to Wulgata św. Hieronima.
W "kanonicznej" Wulgacie przekład brzmi inaczej:

Si effringens fur domum sive suffodiens fuerit inventus et accepto vulnere mortuus fuerit, percussor non erit reus sanguinis.

W tym przekładzie "fuerit" to już na pewno futurum.