Łacina - Forum Latinum

Nigdzie nie mogę znaleźć ćwiczeń gramatycznych z łaciny, więc sam sobie wymyśliłem kilka zdań; chciałm spytać czy dobrze zrobiłem:

1. Dla niej stawianie tego budynku nie jest dobre.
2. Wy dawaliście to im; dla niej to robili.
3. Dla pięknych dziewcząt my będziemy biegać wieczność.

ad 1: Sibi aedificat huius aedificii non bonum est.
ad 2: Vos sibi dabamus; sibi faciebant.
ad 3: Nos puellis pulchris semper curremus.


Aha, przy okazji - czym się różnią słowa" filius, i i natus, i - oba, wg. słowniczka w Jurewiczu znaczą "syn".

Przepraszam, powinienem był wrzucić do do tłumaczeń, nie tu..

ad. 1. Po pierwsze - należy użyć tutaj tutaj zaimka wskazującego, nie zaś zwrotnego; po drugie - "budowanie" wyrażamy za pomocą bezokolicznika; po trzecie - "tego budynku" jest dopełnieniem bliższym do "budowanie", stąd musi to stać w accusativie; po czwarte - niezbyt ładnie brzmi "aedificare aedificium", no chyba, że jest się doświadczonym mówcą i stosuje się figury retoryczne

Illae aedificare hanc domum bonum non est.

ad. 2 - Wy dawaliście to im: przede wszystkim nie jest to przykład na dativus commodi, ale na dativus - dopełnienie A jeżeli już to tłumaczysz, to tak samo - trzeba użyć innego zaimka; w twojej propozycji zabrakło też słowa "to"; no i osoba czasownika nie zgadza się z podmiotem:

Vos hoc eis dabatis.

Dla niej to robili - tutaj ta sama uwaga - zaimek! Bo to zdanie, które napisałeś po łacinie, znaczy: robili to dla siebie.

Illae (istae, ei - ale nie: sibi!) faciebant.

ad. 3 Zdaje się, że jest OK

A jeśli chodzi o różnicę między "filius" i "natus" - to "natus" jest właściwie participium perfecti passivi od "nascor, -i, natus sum", czyli właściwie - "urodzony", jeśli chcielibyśmy potraktować to dosłownie

Kore pisze:ad. 1.
Illae aedificare hanc domum bonum non est.

Illi aedificare... jeśli już. Chodzi nam od dativus, nie o nom.pl.

Kore pisze: Illae (istae, ei - ale nie: sibi!) faciebant.

Ten sam błąd. W dativie jest illi, isti, ei. Illae i istae to nom.pl.

Ludzie, jak już chcecie komuś udzielić pomocy, to posprawdzajcie to i owo i nie dezinformujcie. W ten sposób wyświadczacie niedźwiedzią przysługę!

Banaccio pisze:Przepraszam, powinienem był wrzucić do do tłumaczeń, nie tu..

to dobry dział tłumaczenia są od tłumaczeń a nie ćwiczeń gramatycznych

Dziękuję za cenną pomoc Z powyższego jeszcze tylko zaimków do końca nie rozumiem..

W innym temacie Kore napisała:

"Hic - ten blisko nadawcy (mnie)
Iste - ten blisko odbiorcy (ciebie)
Ille - ten daleko od nadawcy i odbiorcy"

Czyli np:

Ten dom tutaj należy do mnie - użyję "hic";
Ta rybka w moim stawie jest piękna - "haec"
To krzesło lubię najbardziej (jeden z mebli w moim domu) - "hoc";
Ten kot jest mój, to zaś musi być twój, a tamte zapewne należą do nich - kolejno: "hic", "iste", "ille";

Czy tak?

tak właśnie zaimki łacińskie są przecudowne

Czy można by więc ująć to w następującą regułę:

Zaimki hic, haec, hoc odnoszą się do czegoś co należy do mnie (1. os sing.) badź nas (1. os. plur.); zaimki: iste, ista, istud - 2 os. sing. i plur.;
ille, illa, illud - 3 os. sing i plur.

..?

Oprócz tego (Kore:) "Poza tym, jeśli mamy ille i hic w jednym zdaniu i odnoszą się one do obiektów wymienionych poprzednio, to ille wskazuje na ten wcześniejszy, zaś hic - na późniejszy".

nie wiem, czy da się to tak uszeregować... trzeba poczytac troche tekstów oryginalnych i nabrac wyczucia

hic - ten oto, ten właśnie tutaj (o którym zaczynam mówić)
ille - ów (o którym zacząłem juz mówić, illo tempore - w owym czasie - wszyscy wiedzą, o jakim czasie mówimy)
iste - ten, tamten ("at iste vivit! etiam in senatum venit!"" - a ten żyje! i przychodzi nawet do senatu! - z mowy przeciw Katylinie; ten, o którym cały czas mówię)
is - tamten, on

hic est meus amicus! - ten jest moim przyacielem! (również: tu jest mój przyjaciel)

hic est cattus meus, at iste debet esse tuus - tu jest mój kot, a ten musi byc twój

warto zapamietać, ze HIC ma również znaczenie: tu, tutaj - tak więc stosuje się to w okolicznościach zbliżonych do zastosowania "tu" w języku polskim wraz ze wskazaniem na przedniot, osobę

maurizia de sully pisze:Ten sam błąd. W dativie jest illi, isti, ei. Illae i istae to nom.pl.

Deklinacja zaimkowa, słusznie Dzięki za korektę.

Banaccio pisze:Zaimki hic, haec, hoc odnoszą się do czegoś co należy do mnie (1. os sing.) badź nas (1. os. plur.); zaimki: iste, ista, istud - 2 os. sing. i plur.;ille, illa, illud - 3 os. sing i plur.

Myślę, że jak najbardziej można taką regułę wystosować

Dla przykładu - zwróć uwagę, np. jak mówimy "haec tempora" - zwykle chodzi o nasze, dzisiejsze czasy; natomiast "illa tempora" - tamte czasy, dawniejsze.