Teraz poprawnie
A co do genetivu...
Otóż jest tak, że w deklinacjach 1, 2, 4 i 5 widać (najczęściej) temat w nominativie:
puell-a (końcówki doklejasz do puell-)
domin-us (końcówki doklejasz do domin-)
templ-um (do templ-)
exercit-us (do exercit-)
corn-u (do corn-)
re-s (do re-)
[To jest wyjaśnienie synchroniczne, nie historyczne. Z punktu widzenia gramatyki historycznej sprawy wyglądają nieco inaczej, ale to Ci nie jest potrzebne do początkowej nauki]
Pewien problem jest ze słówkami kończącymi się na -er w 2 dekl., bo jedne zachowują -e- przed -r w odmianie, a inne je tracą:
puer, pueri, puero... (końcówki doklejasz do puer-) albo miser, miseri ...
ale: magister, magistri... (do magistr-) albo pulcher, pulchri...
Podobnie jest w polskim:
magister, magistra...
ale monter, montera...
Natomiast w 3 dekl., jak napisałam wcześniej, forma genetivu jest konieczna, żebyś wiedział, do czego doklejać końcówki.
Tak w ogóle to ta forma przydaje się też przy innych okazjach. Na przykład po to, by wiedzieć, czy słowo zakończone na -us należy do 2, 3 czy 4 deklinacji. Bo masz:
dominus, domini (2), tempus, temporis (3), sensus, sensus (4)...
Więc lepiej się uczyć słówek od razu w obu formach