Łacina - Forum Latinum

Imiesłów czynny czasu teraźniejszego (Participium praesentis activi, PPA)

Imiesłów ten tworzy się w następujący sposób:

* dla czasowników I i II koniugacji: temat teraźniejszy + -ns, -ntis
* dla czasowników III i IV koniugacji: temat teraźniejszy + -ens, -entis

Oto co znalazłam na stronie :


I: amans, amantis - kochając, kochający/a/e
II: monens, monentis - przypominając, przypominający/a/e
III: legens, legentis - czytając, czytający/a/e
IV: audiens, audientis - słuchając, słuchający/a/e

Imiesłowy czasu teraźniejszego odmieniają się podobnie, jak przymiotniki trzeciej deklinacji ze wspólną formą dla wszystkich trzech rodzajów:

Przyp. L. pojedyncza L. mnoga
m, f n m, f n
Nom. amans amans amantes amantia
Gen. amantis amantis amantium amantium
Dat. amanti amanti amantibus amantibus
Acc. amantem amans amantes amantia
Abl. amanti (-e) amanti (-e) amantibus amantibus

Nie rozumiem dlaczego w Nom jest amans-kochając,a w Gen-amantis-kochający(kochająca,kochające).W jednym forma bezosobowa a w drugim osobowa...nie rozumiem tej odmiany.Czy nie powinno byc tak-amans-kochający/a/e amantis-kochającego/ej itd?
Bardzo proszę o pomoc!!!

amans może być zarówno: kochający, jak i kochając
przy czym kochając jest imiesłowem przysłówkowym i ten jest nieodmienny

amans, ntis (koncówka genetivu) - kochający, a, e LUB kochając

w języku polskim mamy rozróżnienie na dwa participia teraźniejsze czynne: przysłówkowe i przymiaotnikowe (? - taka nazwa???)

w łacinie natomiast participium występuje jako przydawka (adtributivum praedicativum) - np:

vidi milites cantantes - widziałem śpiewających żołnierzy
milites iter faciebant cantantes - żołnierze maszerowali śpiewając (dosł: śpiewający żołnierze maszerowali)

dlatego podręcznikowo podaje się takie tłumaczenie participium: kochający, kochając

Martinus Petrus Garrulus pisze:amans, ntis (koncówka genetivu) - kochający, a, e LUB kochając

w języku polskim mamy rozróżnienie na dwa participia teraźniejsze czynne: przysłówkowe i przymiaotnikowe (? - taka nazwa???)

Prawdaż to, tyle, że w nazewnictwie "czynne" i "bierne" są tylko imiesłowy przymiotnikowe, przysłówkowe dzielą się zaś na "współczesne" (np. kochając) i "uprzednie" (np. wróciwszy).

oczywiście, tyle, że chodziło mi tylko o parcicipia praesentis bo uprzednie to inna bajka

P.S. dlaczego w gramatyce polskiej, jak w każdym cywilozowanym języku nie stosuje się nazewnictwa łacińskiego??? ułatwiłoby to pewnie sprawę wielu filologom... klasycznym

pewnie właśnie ze względu na to ostanie słowo