proszę o sprawdzenie i ewentulną korektę

[XYZ]

Heracles puerulus dragonem occisit.

zdanie musi się zaczynać od DRAGO i mieć sens tego powyżej

Drago a Heraklo puerulo occierit. czy może occisitur (?)

Pro patria semper pugnare debemus.

podobna zasada co w pierwszym zdaniu

NOBIS patria semper pugnari debemur. (?)[/b]

[XYZ]

mam jeszcze takie zadanie: przetłumacz zdanie i wstaw w odpowiedniej formie

1. Puer de canibus latrantibus matri narravit. (latro, -are)
Chłopiec opowiada mamie o szczekających psach.

2. Bellum Troianum a Homero describitur.
Wojna Trojańska została opsiana przez Homera.

[/u]

[Rodriguez]

pierwsze - Heraclo i occisitur

Nobis pro patria semper pugnandum est -> c.p.p.

narravit -> opowiedział

Wojna trojańska jest opisywana przez Homera => Homer opisuje wojnę trojańską.

[XYZ]

a to o szczekających psach jest dobrze?

jak ktoś ma podobne przykłady to proszę napiszcie, chętnie poćwiczę,
pzdr

[Rodriguez]

Wyróżniłam już błąd.

[XYZ]

Mam przetłumaczyć zdania i wpisać słowo w odpowiedniej formie

a. Omnes fleverunt Caesari ad pedes proiecerunt. (fleo)
Wszyscy opłakiwali Cezara i żołnierzy porzuconych.

b. Hic epistulam brevi ubi scripsi. (hic, haec, hoc)
Gdy napisałem ten krótki list.

c. Laudebam eius, a quo traditus sum. (is, ea, id)
Chwaliłem tego i tam zostałem oddany.

d. Hoc liber Romae editum est. (Roma, -ae)
To oto wolny Rzym, zostało ogłoszone.

[Flavius Aetius]

Sprawdziłeś te zdania, zanim je tu podałeś?

a. fleverunt nie pasuje, bo nie mamy żadnego spójnika, żeby i płakali, i jeszcze rzucili mu się do stóp. Trzeba więc wstawić jakąś formę, której używa się dla określenia jednoczesności dwóch czynności, jakąś odczasownikową. Gdyby opłakiwali Cezara mielibyśmy Caesarem, tymczasem mamy Caesari - jaki to przypadek? Ad pedes proicere - rzucać się do stóp, porzuceni byliby w part. pf. pass., którego tu nie widzę.

b. tutaj tłumaczenie jest prawie dobrze, poza jedną rzeczą: zastanówmy się, czy brevi pasuje w tym zdaniu do czegokolwiek, to znaczy w jakim stoi przypadku? Czy na pewno można je łączyć z epistulam, a jeśli nie, to co by mogło oznaczać takie samotne brevi? Podobnie jak przymiotnik, zaimek także lubi być w zgodzie z rzeczownikiem, który określa, niestety hic, które napisałeś, nie wyraża tej zgody. Trzeba je jakoś zmienić, żeby pasowało do epistulam.

c. Eius - jaki to przypadek? Czy po polsku również chwalimy kogo? czego?, czy może kogo? co? A jeśli druga opcja, to jakiego przypadka powinniśmy użyć i po polsku, i po łacinie? Tłumaczysz: i tam zostałem oddany". Czy trado znaczy tu na pewno oddać? Może warto poszukać innych znaczeń pasujących zwłaszcza do owego wychwalania? Poważniejsza rzecz jest z a quo. Czy a oznacza po łacinie spójnik i? A czy quo oznacza tam? Tam - ibi. Samo quo zaś znaczy dokąd, więc nie pasuje nam tu. Jeśli pamiętamy, że a jest przyimkiem i łączy się z pewnym określonym przypadkiem (jakim?) i żadnym innym, to nie będziemy tłymaczyć a i quo oddzielnie, lecz razem jako całość.

d. Jeśli to zdanie zostało podane po łacinie w takiej postaci, tylko z Rzymem do zmiany, to jest błędne. Liber bowiem jest rodzaju męskiego, a więc powinno być: Hic liber Romae editus est. Co się tyczy Rzymu, to Romae jest w porządku, gorzej z tłumaczeniem. Nie byłoby problemu, gdybyśmy znali składnię nazw miast i wiedzieli, że pewne przypadki określają pewne stosunki: Romam - do Rzymu, więc Romae -?
Co do liber, to jako przymiotnik oznacza rzeczywiście wolny, tutaj jednak z powodu pierwotnego błędu całego zdania trudno było spostrzec, że liber jako rzeczownik oznacza coś innego. Tym bardziej, że mamy potem editus est (nie editum), od czasownika e-do, który kojarzymy po polsku na przykład ze słowem edycja, czyli wydanie czegoś. A co można wydawać?

To tylko wskazówki i na podstawie nich z pewnością zdołasz poprawić swoje zdania.

[XYZ]

Czyli będzie hic, haec, hoc w Acc.? Nie mam żadnego pomysłu jeśli chodzi o brevi, jeśli ktoś może to niec napisze jak powinno wyglądać to zdanie i jego tłumaczenie.

b. Hunc epistulam brevi ubi scripsi. (hic, haec, hoc)
Gdy napisałem ten krótki list.

a. Omnes flentes Caesari ad pedes proiecerunt. (fleo)
Wszyscy płaczący z Cezarem rzucali mu się do stóp.

[Rodriguez]

Przepraszam bardzo, ale w tym o liście co poeta miał na myśli? Orzeczenie tu widzę, ale reszta to jakaś mieszanina słów bez żadnej logiki.

Nie powinno być ...,cum hanc epistulam brevem scripsi?

[XYZ]

do wstawienia było jedno to pogrubione słowo, reszta autorstwa mojego wykładowcy...

[Flavius Aetius]

No to wykładowca niekompetentny, zwłaszcza jeśli chodzi o ostatnie zdanie.
Poprawne odpowiedzi to:
a. Omnes flentes Caesari ad pedes (se! powinno jeszcze być) proicerunt.
Wszyscy z płaczem rzucili się Cezarowi do stóp.
b. Hanc epistulam brevi (sc. tempore) ubi scripsi.
Kiedy napisałem wkrótce ten list,...
c. Laudabam eum, a quo traditus sum.
Chwaliłem tego, przez którego zostałem wychowany (powiedzmy)
d. Hic liber Romae editus est.
Książka ta została wydana w Rzymie.

[XYZ]

Zamienic zdania tak, aby został zachowany sens, zdania mają się zaczynać od pogrubionych wyrazów:

Paulus dixit "Civis Romanus sum"

Paulus dixit se Civis Romanus esse.

In Hispaniam navigare debebas.

Tibi debendes navigare im Hispaniam.

[Rodriguez]

Paulus dixit se civem romanum esse.

Tibi in Hispania navigandum erat.

Hispania nie może być podmiotem, bo przed nią jest "in". Więc chyba navigandum, a nie naviganda? Pytanie do mądrzejszych.

[XYZ]

dzięki

mam jeszcze takie coś, przetłumaczyć i określić funkcję przypadku w zdaniu.

1. Nihil estliberate pulchrum.
Nic nie jest piękniejsze od wolności. Ablativus comparationis

2. Temporibus antiquis multi viri togis usi sunt.
nie wiem jak to przetłumaczyć, ale wydaje mi się, że to Abl. temp.

[anima sola]

W czasach antycznych wielu mężów używało togi. (W czasach antycznych liczni mężowie odziewali się w togi).
usi sunt- od utor, uti, usos sum (łączy się z abl.)
Występuje ablativus comp.