Łacina - Forum Latinum

Czy ktoś mógłby mi wyjaśnić, po co one są i jak się je tłumaczy i w których liczbach i osobach występują?

Imperativus futuri II ( exactum ) activi:

2 sg - końcówka -to
np. koniugacja I - laudo, laudare
imperativus - laudato!
koniugacja II - moneo, monere
imperativus - moneto
koniugacja III - vinco, vincere
imperativus - vincito
koniugacja IV - punio, punire
impretaivus - punito
Tłumaczymy to tak: pochwal! ( ale w porównaniu z praesentis czynność musi być wykonana później ) pochwal [ później ] Często używany w testamentach, czy ustawach.

3 sg również ma końcówkę -to

2 pl ma końcówkę -tote

Mamy jeszcze imperativus futuri II ( exactum ) passivi, ale jest on używany rzadko. Jak chcesz, to mogę napisać też o nim.

Imperativu futuri używa się zwykle, jeśli polecenie ma być wykonane póżniej ( w testamentach, ustawach itp.). W tekstach autorów klasycznych pojawia sie niezwykle rzadko. Formy tworzy się tak (piszę tylko passivum, bo innuendo była pierwsza ):

Passivum:

2. temat + tor
3. temat + tor 3. temat + ntor

W koniugacji 3 przed końcówką pojawia się oczywiście jeszcze spójka ("i" lub "u", tak samo jak np. w odmianie indicativu praesentis activi), zarówno w stronie biernej, jak i czynnej.

Przykładowa odmiana (kon. 3):

2. capito 2. capitote
3. capito 3. capiunto

2. capitor
3. capitor 3. capiuntor

Pozdrawiam

Bardzo Wam dziękuję za wyczerpujące i fachowe odpowiedzi! Zapytałem, bo na lekcji przy omawianiu verba anomalia pojawiły się owe imperatiwy, a mi, mimo iż bardzo zainteresowanemu przedmiotem, wydało mi się że pierwszy raz je na oczy zobaczyłem... :wow: Ech, jaki to piękny język
Jeszcze raz bardzo dziękuję!