Łacina - Forum Latinum

Wyszło sporo, w paru miejscach mam wątpliwości, bądź też w ogóle nie mam koncepcji:


1. Tum demum Liscus oratione Caesaris adductus, quod antea tacuerat, proponit: esse nonnullos quorum auctoritas apud plebem plurimum valeat, qui privatim plus possint quam ipsi magistratus.

- "quod antea tacuerat" - nie wiem
- "quorum auctoritas..." - względne przydawkowe
- "qui privatim plus possint..." - względne przydawkowe

"proponit esse nonnullos" - ACI

--

2. Hos seditiosa atque improba oratione multitudinem deterrere, ne frumentum conferant, quod debeant: praestare, si iam principatum Galliae obtinere non possent, Gallorum quam Romanorum imperia perferre; neque dubitare debeant, quin si Helvetios superaverint, Romani una cum reliqua Gallia Haeduis libertatem sint erepturi.

- "ne frumentum conferant" - zdanie celowe
- "quod debeant" - nie wiem
- "si iam principatum..." - zdanie warunkowe, modus irrealis
- "neque dubitare debeant" - nie wiem
- "si Helvetios superaverint" - zdanie warunkowe, modus realis

"deterrere" - infinitivus tworzący ACI z "proponit esse" z poprzedniego zdania,
"obtinere" - jw.
"perferre" - jw.
"dubitare" - jw.

--

3. Ab isdem nostra consilia quaeque in castris gerantur, hostibus enuntiari; hos a se coerceri non posse.

Z tego samego (powodu) wszystkie nasze zamiary oraz to co się dzieje w obozie, ujawniają wrogom; on ze swej strony nie może poskromić (ich).

- w 1 części jest coninctivus "gerantur" więc pewnie jest to jakieś zdanie podrzędne, nie wiem jakie
- "enuntiari" - ACI z "proponit esse"
- hos a se coerceri non posse - nie wiem, 2 infinitivy (coerceri, posse) ??

--

4. Quin etiam, quod necessariam rem coactus Caesari enuntiarit, intellegere sese, quanto id cum periculo fecerit, et ob eam causam, quamdiu potuerit, tacuisse.

- "quod necessariam" - zdanie przyczynowe
- "quamdiu potuerit" - zdanie pytajne zależne (???)
- "quanto id..." - nie wiem

z konstrukcji nic nie widzę

--

1. Quibus rebus cognitis, cum ad has suspiciones certissimae res accederent, quod per fines Sequanorum Helvetios traduxisset, quod obsides inter eos dandos curasset, quod ea omnia non modo iniussu suo et civitatis, sed etiam inscientibus ipsis fecisset, quod a magistratu Haeduorum accusaretur, satis esse causae arbitrabatur, quare in eum aut ipse animadverteret aut civitatem animadvertere iuberet.

- "cum ad has suspiciones..." - zdanie przyczynowe
- "quod per fines Sequanorum..." - jw.
- "quod obsides inter..." - jw.
- "quod ea omnia non modo iniussu" - jw.
- "quod a magistratu Haeduorum" - jw.

- "quibus rebus" - abl. abs.
- "esse causae arbitrabatur" - NCI

--

2. His omnibus rebus unum repugnabat, quod Diviciaci fratris summum in populum Romanum studium, summam in se voluntatem, egregiam fidem, iustitiam, temperantiam cognoverat; nam, ne eius supplicio Diviciaci animum offenderet, verebatur.

- "quod Diviciaci..." - zdanie przyczynowe
- "ne eius supplicio Diviciaci..." - zdanie dopełnieniowe

- "populum Romanum studium" - acc. duplex

--

3.Itaque priusquam quicquam conaretur, Diviciacum ad se vocari iubet ei cotidianis interpretibus remotis per C. Valerium Troucillum, principem Galliae provinciae, familiarem suum, cui summam omnium rerum fidem habebat, cum eo colloquitur; simul commonefacit, quae ipso praesente in concilio Gallorum de Dumnorige sint dicta, et ostendit, quae separatim quisque de eo apud se dixerit; petit atque hortatur, ut sine eius offensione animi vel ipse de eo causa cognita statuat vel civitatem statuere iubeat.

- "quicquam conaretur" - ???
- "cui summam omnium rerum fidem habebat" - względne przydawkowe
- "cum eo colloquitur" - ???
- "quae ipso praesente in concilio" - względne przydawkowe
- "quae separatim quisque de eo apud se dixerit" - jw.
- "ut sine eius offensione" - zdanie dopełnieniowe

- "se vocari iubet" - ACI
- "cotidianis interpretibus remotis" - abl. abs.
- "ivitatem statuere iubeat" - ACI



Pozdrawiam

1. Quod to dopełnienie do tacuerat, gdyż tacere idzie z acc. Zdanie po dwukropku występuje w oratio obliqua. Gdybyś o niej czytał, wiedziałbyś, że:
- w zdaniu głównym wszystkie czasowniki w formie osobowej zmieniają się w inf.
- w zdaniu głównym wszystkie nom. przechodzą w acc.
- w zdaniu podrzędnym wszystkie czasowniki w ind. zyskują con. według consecutio temporum

Zdanie to w oratio recta (mowie niezależnej) brzmiałoby tak: sunt nonnulli, quorum auctoritas apud plebem plurimum valet, qui privatim plus possunt quam ipsi magistratus.
W związku z tym są to zwykłe zdania względne, bez żadnego odcienia.

2. Dalej występuje oratio obliqua - quod debeant = quod debent
- "ne frumentum conferant" - zdanie celowe - dobrze
- "si iam principatum..." - zdanie warunkowe, modus irrealis = si iam principatum... non poterant - modus realis
- "neque dubitare debeant" - nie wiem - j.w. z quod debeant
- "si Helvetios superaverint" - zdanie warunkowe, modus realis - dobrze, fut. II
Uwagi dot. inf. są bezpodstawne, ponieważ jest to oratio obliqua.

3. gerantur = geruntur
enuntiari - j.w.
- hos a se coerceri non posse = hi a se coerceri non possunt

4. - "quod necessariam" - zdanie przyczynowe - dobrze
- "quamdiu potuerit" - zdanie pytajne zależne - tak
- "quanto id..." - pytajne zależne
z konstrukcji nic nie widzę - poza tym że dalej ciągnie się oratio obliqua]]

1. quare in eum aut ipse animadverteret aut civitatem animadvertere iuberet. - pominąłeś to zdanie pytajne zależne
Tak na marginesie, to trybem występującym po quod jest zwykle ind., tu mamy zaś wszędzie con. Dlaczego?

2. - "quod Diviciaci..." - dobrze
- "ne eius supplicio Diviciaci..." - zdanie dopełnieniowe - dobrze
- "populum Romanum studium" - acc. duplex - nie; jest: in populum Romanum, z przyimkiem, nie zaś sam acc.

3. - "quicquam conaretur" - zdanie zaczyna się od spójnika priusquam z con., zdanie czasowe
- "cui summam omnium rerum fidem habebat" - względne przydawkowe - dobrze
- "cum eo colloquitur" - kontynuacja zdania głównego
- - "quae ipso praesente in concilio" - względne przydawkowe - pytajne zależne
- "quae separatim quisque de eo apud se dixerit" - jw. - j.w.
- "ut sine eius offensione" - zdanie dopełnieniowe - dobrze

Flavius Aetius pisze: Tak na marginesie, to trybem występującym po quod jest zwykle ind., tu mamy zaś wszędzie con. Dlaczego?

Bardzo dziękuję Aetiusie!

Wydaje mi się, że con. występuje dlatego, ponieważ te wszystkie kolejne zdania z con. nie zawierają myśli wypowiedzianej przez autora (tzw. ex mente auctotis), lecz myśl podmiotu zdania nadrzędnego.

Czy taka interpretacja jest dobra?