Dubito ergo sum czyli wątpliwości
: pt 25 sie 2017, 13:17
Takie zdanka z LLPSI (cap. XXIX):
I Iactūrā mercium nāvis servāta est
Czy to jest ablativus rei efficientis?
II Quōmodo cibum et vestem emam Infantibus meīs?
99%, że jest to coniunctivus dubitativus, bo poprzednie zdania również były w koniunktiwie. Czy jednak błędem byłoby rozpatrywanie tego zdania jako ordynarne futurum primum? Zwłaszcza, że na logikę biorąc to wygląda bardziej na czas przyszły niż koniunktiw.
III Semper gaudeō cum dē līberis meīs cōgitō, quī māximā laetitiā afficiuntur cum patrem suum ē nāvigātiōne periculōsā salvum redīre vident.
Dlaczego vident a nie videant? Tak, czytałem gdzieś, że zdanie czasowe może być w indikatiwie, ale czy koniunktyw nie jest tu bardziej na miejscu? Czy też decyduje fakt, że jest to accusativus cum infinitivo?
Gratiae e monte
Kiciorus Durnovariensis
I Iactūrā mercium nāvis servāta est
Czy to jest ablativus rei efficientis?
II Quōmodo cibum et vestem emam Infantibus meīs?
99%, że jest to coniunctivus dubitativus, bo poprzednie zdania również były w koniunktiwie. Czy jednak błędem byłoby rozpatrywanie tego zdania jako ordynarne futurum primum? Zwłaszcza, że na logikę biorąc to wygląda bardziej na czas przyszły niż koniunktiw.
III Semper gaudeō cum dē līberis meīs cōgitō, quī māximā laetitiā afficiuntur cum patrem suum ē nāvigātiōne periculōsā salvum redīre vident.
Dlaczego vident a nie videant? Tak, czytałem gdzieś, że zdanie czasowe może być w indikatiwie, ale czy koniunktyw nie jest tu bardziej na miejscu? Czy też decyduje fakt, że jest to accusativus cum infinitivo?
Gratiae e monte
Kiciorus Durnovariensis