Ita vero erat. Lingua Latina nam casus habet, et aliae res, quae dificiles putantur. Credo, si ita non esset, fore, ut lingua latina ad nostram aetatem viveret. Sed hi, qui non dubitavere quin eam tollere ex indice linguarum vivarum, male non fecerunt - homines nam possunt hodie intellegere omnia et omnes, quos vult intellegere.
Omnium rerum mihi hanc unam tristisimam puto, nihil enim pulchrius fuerit hoc in mundo Lingua Latina. Non dico linguam Graecam, quoniam viva est et ea, sed habet aliam formam, quae non est Graecae Veteri tantum dissimilis, quantum lingua Italica est nostris temporibus linguae latinae.
Nos, et alii homines qui dicunt et utuntur lingua Latina, sumus exempla Latinitatis immortalis, quoniam vivit delectat habitatque mente et pectore nostro. Etiamsi non resurgemus Latinitatem, nos et hi, qui post nos erunt, dabunt ei aeternae vitae facultatem.
Ad respinsionem tuam, si mihi ostendere errores licet : vitandas tibi esse sententias, quorum magnum numerum feceris, quae accusativo cum infinitovo non sunt expletae, scito.
Scribis sententias cum "quod", dum scribere in ACI vero licet. Hoc non est error magnus, sed istud erat linguae latinae vulgaris. Ita - si vultis leggere, quanta possit esse "lingua parlata" (nominata ita in Italiana per sapientes aetatis artium renascentium) - legite Satiricon Petronii. Eo loco scripta sunt verba servorum, qui usi sunt lingua vulgari.
Valete!
Ps.
Piszczie coś, ludziska, no!