Chciałbym Was prosić o sprawdzenie mojej próby tłumaczenia wiersza Asnyka. Nie chodziło mi tyle o piękną formę, ile o, w mierę możliwości i moich niskich umiejętności, wierne oddane treści. Z góry dzięki
Idź dalej
Wzywałem ciemności: niech wstanie!
I niech mnie pogrąży w noc ciemną -
Wzywałem milczące otchłanie,
By łona zawarły nade mną. -
Wzywałem strasznego anioła:
Niech ślad mój zagładzi na ziemi,
Niech wszystkie dnie moje odwoła,
Niepamięć rozpostrze nad niemi!
Lecz próżno wzywałem litości,
Jak inni przede mną wzywali...
Głos tylko mnie doszedł z ciemności,
Co wołał: "Idź dalej, idź dalej!"
I porro
Invocaveram tenebras: Surgat!
Et in noctem obscuram me mergat.
Invocaveram profunda tacentes,
Ut supra me suos sinus clausint.
Invocaveram angelum terribilem:
Vestigium meum in terra oblinat,
Omnes dies meas avocet,
Supra eas oblivionem extendat.
Sed frustra ab miseicordia imploro,
Ut alii ante me implorabant,
Solum vox de tenebris ad me accedebat,
Qui clamabat: "i porro, i porro!"
Tłumaczenie wiersza; prośba o sprawdzenie
Tłumaczenie wiersza; prośba o sprawdzenie
Sex horas dormire sat est. Da septem aegro, nulli concesseris octo!
Re: Tłumaczenie wiersza; prośba o sprawdzenie
Ładnie to zrobiłeś Swoje poprawki gramatyczne wytłuściłem niżej, dodałem też parę sugestii leksykalnych (oczywiście można z jednymi i drugimi dyskutować). Stylu nie ważę się poprawiać
Invocabam tenebras: Surgant!
(tenebrae są w liczbie mnogiej;
chyba wystarczy czas imperfectum?)
Et nocte obscura me mergant.
(czasownik mergo łączy się tu z abl., tzn. przykłady z abl. o podobnym znaczeniu znalazłem w słowniku)
Invocabam profunda tacentia,
(profunda są rodzaju nijakiego)
Ut supra me suos sinus clauderent.
(powinien tu być coniunctivus imperfecti)
Invocabam angelum terribilem:
Vestigium meum in terra oblinat,
(może lepiej detergat zamiast oblinat?)
Omnes dies meas avocet,
Supra eas oblivionem extendat.
Sed frustra misericordiam implorabam,
(może zostawić lepiej tu (in)vocabam?)
Ut alii ante me imploraverant (invocaverant?),
(a może tu lepiej dać plusquamperfectum?)
Solum vox de tenebris ad me accessit,
Quae clamabat: "i porro, i porro!"
(vox jest rodzaju żeńskiego)
Invocabam tenebras: Surgant!
(tenebrae są w liczbie mnogiej;
chyba wystarczy czas imperfectum?)
Et nocte obscura me mergant.
(czasownik mergo łączy się tu z abl., tzn. przykłady z abl. o podobnym znaczeniu znalazłem w słowniku)
Invocabam profunda tacentia,
(profunda są rodzaju nijakiego)
Ut supra me suos sinus clauderent.
(powinien tu być coniunctivus imperfecti)
Invocabam angelum terribilem:
Vestigium meum in terra oblinat,
(może lepiej detergat zamiast oblinat?)
Omnes dies meas avocet,
Supra eas oblivionem extendat.
Sed frustra misericordiam implorabam,
(może zostawić lepiej tu (in)vocabam?)
Ut alii ante me imploraverant (invocaverant?),
(a może tu lepiej dać plusquamperfectum?)
Solum vox de tenebris ad me accessit,
Quae clamabat: "i porro, i porro!"
(vox jest rodzaju żeńskiego)
et eunt homines mirari alta montium, et ingentes fluctus maris, et latissimos lapsus fluminum, et Oceani ambitum, et gyros siderum, et relinquunt se ipsos, nec mirantur (S. Augustini Confessiones)
- Martinus Petrus Garrulus
- Proconsul
- Posty: 2556
- Rejestracja: ndz 19 lut 2006, 23:18
- Lokalizacja: Kraków
Dzięki za poprawkę.
Oczywiście z poprawianiem rodzajów rzeczowników itp. nie będę się kłócił.
Plusquamperfectum w pierwszej strofie (a później konsekwentnie w następnych) użyłem, by podkreślić, że czynność "wzywania" jest wcześniejsza, niż np. ewentualne "zawarcie otchłani". Może jednak faktycznie z Imperfectum brzmi to (i wygląda) dużo klarowniej.
W pozostałych kwestiach się zgadzam i jeszcze raz dzięki.
Oczywiście z poprawianiem rodzajów rzeczowników itp. nie będę się kłócił.
Plusquamperfectum w pierwszej strofie (a później konsekwentnie w następnych) użyłem, by podkreślić, że czynność "wzywania" jest wcześniejsza, niż np. ewentualne "zawarcie otchłani". Może jednak faktycznie z Imperfectum brzmi to (i wygląda) dużo klarowniej.
W pozostałych kwestiach się zgadzam i jeszcze raz dzięki.
Sex horas dormire sat est. Da septem aegro, nulli concesseris octo!
Akurat w przypadku "zawierania otchłani" nie trzeba zaznaczać tej uprzedniości w zdaniu głównym: w łacinie zdania z "ut" niejako automatycznie wskazują na czynność późniejszą od zdania głównego.Rallat pisze:Plusquamperfectum w pierwszej strofie (a później konsekwentnie w następnych) użyłem, by podkreślić, że czynność "wzywania" jest wcześniejsza, niż np. ewentualne "zawarcie otchłani".
et eunt homines mirari alta montium, et ingentes fluctus maris, et latissimos lapsus fluminum, et Oceani ambitum, et gyros siderum, et relinquunt se ipsos, nec mirantur (S. Augustini Confessiones)