Hm, no niezbyt dobrze przetłumaczone...
giertas pisze:naprawde piszesz i mówisz bardzo dobrze po łacinie, życzę Ci, by dzieła Cycerona były dla Ciebie łatwe - vero scribis et dicis Latine optime, tibi auguror operem Ciceronem pro te esse facilem
Vere, optime scribis et LOQUERIS Latine. EXOPTO tibi UT OPUS Ciceronis tibi FACILE SIT.
1. Naprawdę to "vere"
2. Dico co prawda znaczy "mówię", ale zawsze musi się łączyć z dopełnieniem "mówić coś", albo "mówić, że". Nigdy w sensie absolutnym "mówić jakoś". W tym ostatnim wypadku używa się tylko i wyłącznie czasownika LOQUOR. Różnica jest taka, jak w angielskim między "speak" i "say".
3. Auguror znaczy "wróżyć", a nie życzyć. Po "życzę" musi być zdanie podrzędne z UT i coniunctivem.
4. Naprawdę duży błąd!: "opus" jest rodzaju nijakiego. Forma "operem" nie istnieje!!!! Jak wszystkie neutra, "opus" ma w acc. tę samą formę, co w nom. Tak samo należy potraktować określający go przymiotnik "facile".
Nom. sg: "opus facile", acc.sg: "opus facile".
W liczbie mnogiej zaś "opera facilia". Wtedy: ut opera Ciceronis tibi facilia sint.
5. Dzieło CYCERONA - a więc w gen. sg: Ciceronis.
6. "Dla ciebie" mówi się po łacinie używając po prostu dativu. Bez żadnych przyimków.
giertas pisze:sądze, że ty rozumiesz te rzeczy [w domyśle posty] napisane przeze mnie - te cogitare haec rem scriptem ab me puto
Te INTELLIGERE RES A ME SCRIPTAS puto.
1. Cogitare znaczy "rozważać, rozmyślać", a nie "rozumieć".
2. Jeśli chcesz powiedzieć: "rzeczy przeze mnie napisane" ("te" jest zupełnie niepotrzebne, ale jeśli już to byłoby "has"), to musisz użyć l.mn.
Ty zaś użyłeś l.poj. "rem". Wtedy znaczy to "rzecz (przeze mnie napisaną)". I może tak być, ale zaimek (choć jest tu niepotrzebny) też musisz dać w acc.sg. wówczas i to rodzaju żeńskiego: hanc rem. Haec jest tu zupełnie nie na miejscu, bo albo jest to acc.pl. rodzaju nijakiego, albo nom.sg. rodzaju żeńskiego. W obu wypadkach do "rem" nie pasuje. W pierwszym wypadku nie zgadza się liczba i rodzaj, w drugim przypadek...
3. Nie istnieje w ogóle forma "scriptem". Participium perfecti passivi (odpowiadające na pytanie "co zrobiony/a/e?") odmienia się według 1 deklinacji dla rodzaju żeńskiego, według 2 dla rodzaju męskiego i nijakiego. Nigdy według 3! A zatem nigdy nie może mieć końcówki -em, która jest specyficzna dla deklinacji 3.
4. a/ab. Przed słowami zaczynającymi się od spółgłoski stosujemy formę "a".