Łacina - Forum Latinum

Witam. Potrzebuje przetłumaczyć sentencje "Rób to w co wierzysz, i nie przejmuj się co inni mówią". Znajoma od byłej nauczycielki łaciny uzyskała takie tłumaczenie "Fac quid credits et guod alii diicunt uon vides" ale potrzebuje 101% pewności że to jest poprawna wersja tłumaczenia wiec proszę o pomoc

Witaj Sławek,
wybacz za późną odpowiedź. Po prostu sam nie wiedziałem jak się za to zabrać:

Moja propozycja wstępna:
id fac cui confīdis ac nemo nihilque tē referat - rób to w czym pokładasz wiarę i nie przejmuj się nikim i niczym.

TAK, wiem że zaimki osobowe w klasycznej łacinie to zbrodnia, ale czytałem ostatnio New Latin Grammar (ponieważ moi kochani starzy porozdawali moje polskie podręczniki i książki dzieciom swoich znajomych) że zaimek wskazujący Is/ea/id może, a nawet powinien być użyty podkreślając znaczenie dopełnienie tzn. To czyń, któremu/czemu ufność swoją pokładasz - tu musi się wypowiedzieć Lisek lub Fluwiusz.

Mam głębokie wątpliwości czy to jest 100% poprawne (aspect "nihil tē referat" - oraz "confidere")
Tuataj na pewno muszą się wypowiedzieć doświadczeni łacinnicy ponieważ mam wątpliwości do co do confidere" ; prawdopodobne "crēdis" bardziej pasuje w odniesieniu do twojego zapytania, ale tu muszą się wypowiedzieć doświadczeni łacinnicy.
Pozdrawiam.

Może te oto tłumaczenie będzie lepsze (bardziej koncepcyjne aniżeli literalne):
Fac quod jūstum crēdis nēve aliōs nēve rem ūllam cūrāveris - czyń/rób to w co wierzysz (że jest słuszne) nie przejmuj się ani innymi ani też niczym innym.

Lisku, proszę ciebie o opinię w tej sprawie.

Panowie - wybaczcie, że włączam się w wątek tak późno.

Pierwsza propozycja jest w miarę OK - poza jednym malym szczegółem, mianowicie owym "confido" (raczej ma znaczenie "ufać, zawierzać", zwłaszcza w składni z dativem).

Co do drugiej, hmm...
spróbowałbym nieco inaczej: Pierwsza część jest ładna fac, quod iustum credis i nie mam do niej absolutnie zastrzeżeń. Funkcjonował natomiast w języku prawniczym taki zwrot jak aequum censere, który odnoszony był zwłaszcza do decyzji wydanych przez Senat (Senatorowie uznali za słuszne, by ...). Syntagma taka pojawia się także u Plauta, a biorąc pod uwagę jego styl, mamy podstawy przypuszczać, że używano jej także w mowie potocznej (swoją drogą to, że wykorzystywano go w senatusconsulta także pośrednio o tym świadczy, bowiem wszelkie rzymskie akty prawne, aż do czasów cesarstwa, miały charakter "ustny", tak, żeby ciemni obywatele mogli je zrozumieć). No, ale wracamy: myślę, że dałoby się ją tutaj zastosować, zwłaszcza, że aequum zawiera w sobie coś niecoś z subiektywności oceny danego zjawiska, podczas gdy iustum ma pewne konotacje z "ogólnie przyjętym pojęciem słuszności" (ale nie mówię, że nie może zostać zastosowane):
fac, quod aequum censes

Druga część mi się mało podoba - "nie troskaj się o innych" może też wprowadzać tutaj wydźwięk pejoratywny. Ponadto rem ullam - to kojarzy mi się z bardzo późną łaciną wchodzącą już powoli w języki romańskie. Może skonstruować to na modłę takiego "prawniczego przykazania"?:
rumoresque hominum nihili tibi sunto.