Łacina - Forum Latinum

Witam, proszę o poprawne przetłumaczenie (to słowa na tatuaż) Ja należę do Ciebie ,Ty należysz do Mnie.
Tłumacz internetowy przetłumaczył jako: ego pertinent vobis vos sunt me lub inny ego vos ad me ad vos estis a osoba która ma jakiś kontakt z łaciną przetłumaczyła Ego tua sum tu meus es ale nie jest to takie znaczenie jakie mnie dosłownie interesuje prosze o odpowiedź, która z tych form jest poprawna, a może jeszcze jakaś inna ( według mnie jakaś inna na pewno ) ?

Pozdrawiam Asia
Z góry dziękuję za pomoc

Joanno,

te tłumaczenie z internetu jest nie tylko błędne ale i nie stylistyczne.

prawdę mówiąc ja też bardziej skłaniałbym się do wersji
tua sum at tu meus es - jestem twoja, ty zaś jesteś mój
W łacinie nie ma dosłwonego tłumaczenia "należeć do"; rzymianie po prostu mówili res mea est - (ta) rzecz należy do mnie.

czasownik "pertinere" oznacza "być właściwym dla" "nawiązywać do".
Może Lisek i Fluwiusz będą wiedzieli jak to zgrabnie ująć.
Pozdrawiam.

Hmm... ja bym zapytał, czego właściwie pod tym zdaniem poszukujemy. Być może wtedy uda się znaleźć paralelny zwrot w łacinie, który nie będzie tłumaczeniem frazy (bo jeżeli by ją przetłumaczyć, wyjdzie zwrot posiadający cechę posesywności, tzn. posiadania materialnego).

Dosłownie chodzi mi o to że ja należę do mojego partnera a mój partner należy do mnie
Takie tam życiowe ... ulallla )))

Yyy... a jaki jest sens tego "należenia"?

Alopex Lagopus pisze:Yyy... a jaki jest sens tego "należenia"?

Lisku, wydaje mi się że to ma być "romantyczne nawiązanie" do piosenki
Eros Ramazzotti & Anastacia, I belong to you
There is no reason, there is no rhyme
It's crystal clear
I hear your voice
And all the darkness disappears
Everytime I look into your eyes
You make me love you
Questo inverno finirà
And I do truly love you
Fuori e dentro me
How you make me love you
Con le sue diffcoltà
And I do truly love you

I belong to you, you belong to me
Forever

Moim zdaniem po prostu : "te toto animo amo, tu me item/aeque amas"; ale to tylko moje skromne zdanie na ten temat (skoro koleżanka Joanna nie jest usatysfakcjonowana użyciem zaimka dzierżawczego)

Kornelu,
domyślałem się nawiązania w kierunku tej piosenki - jednak zauważ, że angielski, łacina i polski w dość zróżnicowany sposób wyrażają posesywność. Co oznacza belong, co należeć, a co np. haberi? Dlatego tak bardzo zależy mi na tym, żeby dokładnie zostało określone, co kryje się za słowem "należeć" w tym szczególnym zdaniu.

Twój pomysł jest jak najbardziej OK - tylko musimy gwoli uczciwości zaznaczyć, że jest to tłumaczenie koncepcji, które w żaden sposób nie oddaje tego "należenia" obecnego w warstwie powierzchniowej tekstu.Czy to dobrze, czy źle? To już może niech oceni "pomysłodawca" tematu.

Niestety nie posługuję się łacina

Więc zdecyduję się na to co zaproponujecie i co według was będzie najbardziej poprawne

Dosłownie chodzi mi o to że ja należę do mojego partnera a mój partner należy do mnie - dosłownie chodzi nam o związek wspólny do końca życia czyli takie należenie do siebie - ja jestem tylko twoja a ty jesteś tylko mój

Asiula pisze:Niestety nie posługuję się łacina

Więc zdecyduję się na to co zaproponujecie i co według was będzie najbardziej poprawne

Dosłownie chodzi mi o to że ja należę do mojego partnera a mój partner należy do mnie - dosłownie chodzi nam o związek wspólny do końca życia czyli takie należenie do siebie - ja jestem tylko twoja a ty jesteś tylko mój

Asiu, proszę zrozum. Ani ja ani Lisek nie zwodzimy ciebie ani nie mamy złych zamiarów.
Problem wynika z tego że łacina nienawidzi abstrakcji ("należę do ciebie" to abstrakcyjne pojęcie".
Dla rzymian sformułowanie "należeć do kogoś" określało prawo własności rzeczy - prawo dysponowania, zbywania i czerpania korzyści.
Należę do ciebie, ty należysz do mnie (podałaś kontekst iż kochacie tylko siebie, wspólny związek do końca życia, chcesz być tylko jego partnerką i vice versa) To daje trochę pola do manewru - może jakaś formułka kościelna albo adaptacja z Nowego Testamentu, nie wiem. Może Lisek lub Fluwiusz będą w stanie coś tu poradzić aby zaproponować konstruktywne rozwiązanie z tej patowej poniekąd sytuacji (uniknięcie czasownika pertinere oraz konstrukcji z zaimkiem dzierżawczym; albowiem one określają bardziej stan prawny aniżeli emocjonalny).
Proszę poczekaj na ich opinie.

A_Kornel pisze:Joanno,


tua sum at tu meus es.

moim zdaniem powyższe tłumaczenie jest najlepsze


Dz27:23
παρεστη γαρ μοι τη νυκτι ταυτη αγγελος του θεου ου ειμι ω και λατρευω

adstitit enim mihi hac nocte angelus Dei cuius sum ego et cui deservio
Biblia Warszawska:
Albowiem tej nocy stanął przy mnie anioł tego Boga, do którego należę i któremu cześć oddaję,
Biblia Tysiąclecia:
Tej nocy ukazał mi się anioł Boga, do którego należę i któremu służę, i powiedział:
Biblia Gdańska:
Albowiem stanął przy mnie tej nocy Anioł Boga tego, któregom ja jest i któremu służę;


1kor16:19
η ουκ οιδατε οτι το σωμα υμων ναος του εν υμιν αγιου πνευματος εστιν ου εχετε απο θεου και ουκ εστε εαυτων
an nescitis quoniam membra vestra templum est Spiritus Sancti qui in vobis est quem habetis a Deo et non estis vestri
Biblia Warszawska:
Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych?
Biblia Tysiąclecia:
Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie?
Biblia Gdańska:
Azaż nie wiecie, iż ciało wasze jest kościołem Ducha Świętego, który w was jest, którego macie od Boga? a nie jesteście sami swoi;

sm pisze:

A_Kornel pisze:Joanno,
tua sum at tu meus es.

moim zdaniem powyższe tłumaczenie jest najlepsze

Polemizowałbym.
Domyślałem się, że we frazie Joanny mniej więcej taki sens miał być ujęty, ale z doświadczenia wiem, że lepiej nie sugerować się własnymi przemyśleniami przy tłumaczeniu... w takiej konstrukcji, jak w tym cytacie i jak w Dziejach, które przytoczyłeś, zawiera się czysta posesywność - należenie w całości (tak jak np. rzecz należy do człowieka) - nie ma tam nic dookreślającego dobre stosunki pomiędzy nimi.
Przykład z literatury bliższej tej klasycznej (ale nie jej samej):

Sen. Ag. 720 seqq. pisze:Casandra
Quid me furoris incitam stimulis noui,
quid mentis inopem, sacra Parnasi iuga,
rapitis? recede, Phoebe, iam non sum tua,
extingue flammas pectori infixas meo.

Hmm... związek wspólny, związek wspólny... muszę jeszcze trochę dumać.

Przychodzi mi natomiast do głowy, że do takiego zamysłu mogłaby pasować słynna formuła z Moraliów Plutarcha: Ubi tu Caius, ibi ego Caia...
Kornelu, jak myślisz?

To jeszcze dwa przykłady, jeden późniejszy, a drugi dużo późniejszy, ale bardziej znany

1
Tekst oryginalny:
לך אני הושיעני כי פקודיך דרשתי
Biblia Hebraica Stuttgartensia:
לְךָ-אֲנִי הוֹשִׁיעֵנִי כִּי פִקּוּדֶיךָ דָרָשְׁתִּי׃

tuus sum ego salvum me fac quoniam iustificationes tuas exquisivi

Biblia Warszawska:
Twoim jestem! Wybaw mnie, Bo szukam przykazań twoich!
Biblia Tysiąclecia:
Należę do Ciebie - wybaw mię, bo badam Twe postanowienia.
Biblia Gdańska:
Twójcim ja, zachowajże mię; bo przykazań twoich szukam.

2
Totus Tuus ego sum et omnia mea Tua sunt. Accipio Te in mea omnia. Praebe mihi cor Tuum, Maria.

Hmm... w moim oglądzie obydwa przykłady niewiele zmieniają.
(Twojcim = jestem Twoją własnością)

Alopex Lagopus pisze:[quote="sm"

Przychodzi mi natomiast do głowy, że do takiego zamysłu mogłaby pasować słynna formuła z Moraliów Plutarcha: Ubi tu Caius, ibi ego Caia...
Kornelu, jak myślisz?

Uważam że to może mieć sens
Dla Joanny:
ubi tu Caius, ibi ego Caia [ubi tu cajus, ibi ego caja] (łc.) gdzie ty Gajus, tam ja Gaja; gdzie ty jesteś panem (władzą), tam ja panią (władczynią) słowa wypowiadane przez rzymską pannę młodą, wchodzcą do domu męża; Plutarch Moralia.
Tu chodzi o więź między partnerami (stają się "jednością" w związku; itp.)

Lisku, SM - ja myślałem o takim kompromisie (należeć; ale żeby nie wyglądało to jak prawo własności):
amore sum tua, amore es meus - miłością* jestem twoja, miłością* jesteś mój
*Dla Joanny: miłością w sensie narzędnika (kim czym) - czytać jako "poprzez miłość/ miłość jest przyczynkiem dla którego jestem twoja [=należę do ciebie]; a ty do mnie.

Ewentualnie (przeszło mi przez myśl) : tibi tradita, mihi traditus - ale mam obawy aby nie było negatywnych konotacji do "ktoś oddał mi ciebie w niewolę".

Co Panowie na to powiedzą?

należeć
1. «być czyjąś własnością»
2. «być czyimś mężem lub kochankiem, czyjąś żoną lub kochanką»
3. «wchodzić w skład jakiejś całości, w zakres czegoś lub być członkiem czegoś»
4. «brać w czymś udział»
5. «stanowić czyjś przywilej, obowiązek lub czyjeś prawo»

ciekawe jest to, że przy 2) nie ma kwalifikatora daw. albo przen. ...

Po chwili zastanowienia się, powiedziałbym, że ogólnie tę myśl lepiej wyraża: ubi tu Caius, ibi ego Caia, jeżeli chcemy zaakcentować miłość małżeńską. Tłumaczenie sens w sens, zgodne z duchem i praktyką epoki. Jeżeli natomiast chciałbym przetłumaczyć z zaakcentowaniem całkowitego oddania się, gdzie ta posesywność paradoksalnie stanie się metafizyczna, to lepsze będzie: tua sum at tu meus es, co potwierdzają teksty/tłumaczenia chrześcijańskie.

amore sum tua, amore es meus

Mnie się wydaje poprawne, można dopatrywać się abl. instrum. albo causae

tibi tradita, mihi traditus

trado ma znaczenie oddawać się komuś, a nawet oddawać za żonę, więc chyba też ok

Chociaż nadmierna skromność to pół-pycha, to Kornel mądrą sentencją wieńczy swoje posty. Pójdę w jego ślady dodając dwa wyrazy.

Proszę poczekać na opinie doświadczonych łacinników - Panów Liska, Fluwiusza i Kornela.