RATUNKU MAM TO NA JUTRO
RATUNKU MAM TO NA JUTRO
ma ktoś może tlumaczenie tekstu z pierwsego etapu z lat 2004/05 oraz 2003/04
Ostatnio zmieniony wt 02 paź 2007, 18:21 przez kinda hot, łącznie zmieniany 1 raz.
TO JUZ MAM 
ALCIBIADES, Cliniae filius, Atheniensis. In hoc, quid natura efficere possit, videtur experta. Constat enim inter omnes, qui de eo memoriae prodiderunt, nihil illo fuisse excellentius vel in vitiis vel in virtutibus. 2 Natus in amplissima civitate summo genere, omnium aetatis suae multo formosissimus, ad omnes res aptus consiliique plenus - namque imperator fuit summus et mari et terra, disertus, ut in primis dicendo valeret, quod tanta erat commendatio oris atque orationis, ut nemo ei [dicendo] posset resistere -, dives; 3 cum tempus posceret, laboriosus, patiens; liberalis, splendidus non minus in vita quam victu; affabilis, blandus, temporibus callidissime serviens: 4 idem, simulac se remiserat neque causa suberat, quare animi laborem perferret, luxuriosus, dissolutus, libidinosus, intemperans reperiebatur, ut omnes admirarentur in uno homine tantam esse dissimilitudinem tamque diversam naturam.
Alkibiades, syn Kleiniasa, Ateńczyk. Wydaje się, że na nim
natura próbowała, czego potrafi dokonać. Wszyscy bowiem, którzy
opowiadają o Alkibiadesie, zgodnie utrzymują, iż ani w zaletach
ani wadach nikt go nie zdołał przewyższyć. Urodził się w
potężnym państwie, w znakomitym rodzie, rówieśników znacznie
przewyższał urodą, pełen był rozwagi i do wszystkiego
nadzwyczaj zdolny (okazał się bowiem znakomitym wodzem na
lądzie i na morzu i był takim mówcą, że przede wszystkim dzięki
wymowie miał ogromne wpływy, głos jego bowiem i słowa
miały wdzięk, któremu nie można się było oprzeć). Bogaty. Gdy
tego sytuacja wymagała, potrafił być pracowity i wytrwały.
Hojny, wspaniały tak w obejściu jak i sposobie życia, ludzki,
uprzejmy, umiejący nadzwyczaj zręcznie dostosowywać się do
okoliczności. Ten sam człowiek, skoro tylko sobie pofolgował, a
nic go do podjęcia trudów nie zmuszało, okazywał się rozrzutny,
niedbały, rozpustny, nieumiarkowany tak, że wszyscy dziwili się,
taką dwoistą naturę i taką sprzeczność w jednym znajdując
człowieku.
ALCIBIADES, Cliniae filius, Atheniensis. In hoc, quid natura efficere possit, videtur experta. Constat enim inter omnes, qui de eo memoriae prodiderunt, nihil illo fuisse excellentius vel in vitiis vel in virtutibus. 2 Natus in amplissima civitate summo genere, omnium aetatis suae multo formosissimus, ad omnes res aptus consiliique plenus - namque imperator fuit summus et mari et terra, disertus, ut in primis dicendo valeret, quod tanta erat commendatio oris atque orationis, ut nemo ei [dicendo] posset resistere -, dives; 3 cum tempus posceret, laboriosus, patiens; liberalis, splendidus non minus in vita quam victu; affabilis, blandus, temporibus callidissime serviens: 4 idem, simulac se remiserat neque causa suberat, quare animi laborem perferret, luxuriosus, dissolutus, libidinosus, intemperans reperiebatur, ut omnes admirarentur in uno homine tantam esse dissimilitudinem tamque diversam naturam.
Alkibiades, syn Kleiniasa, Ateńczyk. Wydaje się, że na nim
natura próbowała, czego potrafi dokonać. Wszyscy bowiem, którzy
opowiadają o Alkibiadesie, zgodnie utrzymują, iż ani w zaletach
ani wadach nikt go nie zdołał przewyższyć. Urodził się w
potężnym państwie, w znakomitym rodzie, rówieśników znacznie
przewyższał urodą, pełen był rozwagi i do wszystkiego
nadzwyczaj zdolny (okazał się bowiem znakomitym wodzem na
lądzie i na morzu i był takim mówcą, że przede wszystkim dzięki
wymowie miał ogromne wpływy, głos jego bowiem i słowa
miały wdzięk, któremu nie można się było oprzeć). Bogaty. Gdy
tego sytuacja wymagała, potrafił być pracowity i wytrwały.
Hojny, wspaniały tak w obejściu jak i sposobie życia, ludzki,
uprzejmy, umiejący nadzwyczaj zręcznie dostosowywać się do
okoliczności. Ten sam człowiek, skoro tylko sobie pofolgował, a
nic go do podjęcia trudów nie zmuszało, okazywał się rozrzutny,
niedbały, rozpustny, nieumiarkowany tak, że wszyscy dziwili się,
taką dwoistą naturę i taką sprzeczność w jednym znajdując
człowieku.
Ostatnio zmieniony śr 26 wrz 2007, 10:59 przez kinda hot, łącznie zmieniany 1 raz.
signum erat hoc quod dico Cupidinis e marmore, ex altera parte Hercules egregie factus ex aere. Is dicebatur esse Myronis, ut opinor, et certe. Item ante hos deos erant arulae, quae cuivis religionem sacrari significare possent. Erant aenea duo praeterea signa, non maxima verum eximia venustate, virginali habitu atque vestitu, quae manibus sublatis sacra quaedam more Atheniensium virginum reposita in capitibus sustinebant; Canephoroe ipsae vocabantur; sed earum artificem—quem? quemnam? recte admones—Polyclitum esse dicebant. Messanam ut quisque nostrum venerat, haec visere solebat; omnibus haec ad visendum patebant cotidie; domus erat non domino magis ornamento quam civitati.
-
Martinus Petrus Garrulus
- Proconsul
- Posty: 2556
- Rejestracja: ndz 19 lut 2006, 23:18
- Lokalizacja: Kraków