celer, is, e - znaczy tyle co: szybki, prędki...
a teraz zrobimy mały zabieg: odetniemy końcóweczkę "-is" od genetivu singularis... i dodamy "-i-ter"... i tak otrzymujemy celeriter - czyli adverbium, znaczące tyle co: szybko, prędko
tak urabiamy adverbia od przymiotników III deklinacji...
natomiast deklinacje: I i II tworzą adverbia poprzez dodanie zamiast "-i-ter" sufiksu "-e"... e.g. beatus => beate, pulcher => pulchre...
adverbium jest częścią mowy, która podlega jedynie stopniowaniu... i wygląda to następująco:
breviter, brevius, brevissime;
pulchre, pulchrius, pulcherrime;
celeriter, celerius, celerrime; etc...
ale to taka mała dygresja...
a jeśli chodzi o zaimek: "ei" to dativus... a nie genetivus... zaimki odmieniają sie specyficznie... zerknij do objaśnień gramatycznych w dziale z zaimkami
ale to "ei" może byc wykrzyknieniem "ei", czyli: ach, och, biada...
albo jest to wybrakowana forma od czasownika "eo, ire..."... sprawdź, czy dobrze zostało to przez Ciebie przepisane
