Witam!
Mozolę się ostatnio nad tym tekstem, a w szczególności nad jego początkiem.
Qui fit, Maecenas, ut nemo, quam sibi sortem
seu ratio dederit seu fors obiecerit, illa
contentus vivat, laudet diversa sequentis?
Jak to się dzieje, Mecenasie, że nikt...
sobie los poświęci albo rozum albo przypadek? Owa (Kto? Fors? Sors?) żyje w napięciu, chwali różne postępowania?
Co z czym tu się łączy...?!
Sermo I 1 Horacego
-
Flavius Aetius
- Propraetor
- Posty: 1115
- Rejestracja: pt 28 kwie 2006, 22:23
Kto jest taki, Mecenasie, że nie żyje zadowolony ze swojej doli, którą albo podarował mu rozsądek, albo narzucił ślepy los, lecz chwali tę, której towarzyszą przeciwności.
Ja bym to tak widział. Przystępniejsza kolejność:
Maecenas, qui fit nemo, ut sortem quam sibi seu ratio dederit seu fors obiecerit, illa contentus vivat, sequentis (sc. sortis) diversa laudat
nemo odnosi się do qui, przy czym stanowi wzmocnione zaprzeczenie - kto taki, że nie, aniżeli osobne słowo nikt; diversa traktuję jako acc. pl. neutr., co zgadza się z metryką, ponieważ abl. sg. fem. z długim a na końcu burzy metrum; ut consecutivum z con. pf - dederit, obiecerit oraz praes. vivat, laudet. W razie dalszych pytań, służę.
Ja bym to tak widział. Przystępniejsza kolejność:
Maecenas, qui fit nemo, ut sortem quam sibi seu ratio dederit seu fors obiecerit, illa contentus vivat, sequentis (sc. sortis) diversa laudat
nemo odnosi się do qui, przy czym stanowi wzmocnione zaprzeczenie - kto taki, że nie, aniżeli osobne słowo nikt; diversa traktuję jako acc. pl. neutr., co zgadza się z metryką, ponieważ abl. sg. fem. z długim a na końcu burzy metrum; ut consecutivum z con. pf - dederit, obiecerit oraz praes. vivat, laudet. W razie dalszych pytań, służę.
Quod sis, esse velis, nihilque malis;
Summum nec metuas diem nec optes.
Marcus Valerius Martialis X, 47 12-13
Summum nec metuas diem nec optes.
Marcus Valerius Martialis X, 47 12-13
ut laudet diversa sequentis
"Qui fit, Maecenas, ut nemo..., /ut/ laudet diversa sequentis"
"Jak to się dzieje , Mecenasie, że ......., że chwali tych, ktorzy dążą/sequentis/=es/ do rzeczy przeciwnych /diversa/
(laudat eos, qui diversa / divarsas res/ sequuntur//sequentes/is/=qui sequuntur/)
qui = nie oznacza tu "który, lecz jest dawnym abl./quo ?- quicum-quocum?Którym, przez co, skąd, ajk, dlaczego?
Nieporozumienie polega na tym, że "nemo"nie dotyczy drugiego zdania, gdzie zabrakło przeciwstawienia /np. sed/ i "quisque"
'Dlaczego, Mecenasie, nikt nie żyje zadowolony ze swego losu, który etc ... /a/, /i że dom każdy/ chwali dążących do rzeczy przeciwnych ? Vide: Kom.Starowicza, Jurewicza, etc.
J. Czubek: "woli/ marzyć o tym, co bogi innycm ludziom dali"
A. Lam: "za co innych wybór chwali"
S. Gołębiowski: "Zamiast własnego cudzy stawia wyżej"
Tak to jest z tymi polskimi przekładami !
"Jak to się dzieje , Mecenasie, że ......., że chwali tych, ktorzy dążą/sequentis/=es/ do rzeczy przeciwnych /diversa/
(laudat eos, qui diversa / divarsas res/ sequuntur//sequentes/is/=qui sequuntur/)
qui = nie oznacza tu "który, lecz jest dawnym abl./quo ?- quicum-quocum?Którym, przez co, skąd, ajk, dlaczego?
Nieporozumienie polega na tym, że "nemo"nie dotyczy drugiego zdania, gdzie zabrakło przeciwstawienia /np. sed/ i "quisque"
'Dlaczego, Mecenasie, nikt nie żyje zadowolony ze swego losu, który etc ... /a/, /i że dom każdy/ chwali dążących do rzeczy przeciwnych ? Vide: Kom.Starowicza, Jurewicza, etc.
J. Czubek: "woli/ marzyć o tym, co bogi innycm ludziom dali"
A. Lam: "za co innych wybór chwali"
S. Gołębiowski: "Zamiast własnego cudzy stawia wyżej"
Tak to jest z tymi polskimi przekładami !
Nullum numen habes, si sit Prudentia: nos te,
nos facimus, Fortuna, deam, coeloque locamus.
Iuv. Sat, X 365-6
nos facimus, Fortuna, deam, coeloque locamus.
Iuv. Sat, X 365-6