Przetłumaczenie sentencji

[spasiba]

Witam, za dwa tygodnie idę zrobić sobie tatuaż i potrzebuję pomocy.
Znalazłam sentecję AMORE QUI MERENTUR (kochaj tych, którzy na to zasłużyli). NIe wiem czy ona jest poprawnie napisana. Proszę o pomoc, poprawę, bo nie chcę mieć sentencji z błędem do końca życia.

Pozdrawiam.

[A_Kornel]

Droga Koleżanko,

to tłumacznie jest złe.
Jak już eos qui amore meriti/ amore digni ama - tychże którzy [zasłyżyli na miłość/ miłości godni], kochaj.
Ja wstępnie zaproponowałem kiedyś - ament qui meruerunt - niechaj będą kochani ci, którzy na to zasłużyli.
kolega Lisek zaproponował proste i ładne Meritissimos ama - najbardziej zasługujących kochaj.

[spasiba]

Dziękuję. Najbardziej przypasowała mi wersja 'eos qui amore merit' Mam nadzieję, że teraz jest bez błędu

Pozdrawiam.

[A_Kornel]

Mam prośbę,

wstrzymaj się z tłumaczeniem "eos qui amore meriti sunt ama"

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/mor ... =1#lexicon

tutaj mam mały dylemat ponieważ mereo/ mereor wiąże się z kilkoma przypadkami
prawdopodobnie eos qui amorem meriti sunt ama
lub
eos qui de te amore/amando meriti sunt, ama

Poczekaj proszę na opinie kolegi Liska.

[spasiba]

Tak, właśnie dostałam informację, że ta forma też jest zła. Także czekam na inne opinie

[Alopex Lagopus]

Hmm... wywołany do tablicy odpowiem, jak zwykle, zbiorczo, odnosząc się do wszystkiego, co padło:

1. amore qui merentur - jak napisał Kornel - NIE
2. eos qui amore merit - NIE
3. ament qui meruerunt - nie w tej postaci, jeśli już to amentur qui meruerunt (choć przyznaję, że może lepiej byłoby użyć koniunktywu: meruerint "ci którzy zasłużyli" jako "przez to, że zasłużyli", względnie-przyczynowo/charakterystycznie - zależy jaką terminologię kto chce stosować). Można to także skrócić do prostego digni (dignissimi) amentur, wtedy jednak zdanie odwraca się o 180 stopni, kładzie nacisk nie na bezpośredni rozkaz do kogoś, ale na bezosobowe wskazanie konieczności wykonywania czynności.
4. meritissimos ama - przyznaję szczerze, nie pamiętam, kiedy to napisałem, ale i dziś bym przyjął

I, rzeczywiście, przy tej ostatniej formie chyba wolałbym pozostać. Jak zauważył Kornel, mereor ma wieloraką składnię i nie jestem pewien, jak duża jest zależność pomiędzy wariantami, które mu podlegają, a szeroko pojętym znaczeniem słowa. Poza tym formy osobowe mereor mają w ogóle rozbudowaną stronę znaczeniową (jednym ze znaczeń jest np. 'zarabiać nierządem'), wtedy wymaga to dookreślenia, co przy imiesłowach (przynajmniej według słownika) odpada... ale przyparty do muru wybrałbym taki kształt: ama, qui amorem merentur (a może nawet z typowo łacińską przestawką stylistyczną: ama amorem qui merentur - co sądzisz, Kornelu?).

No i taka administracyjna uwaga mi przychodzi do głowy... skoro podobny temat już był poruszany, to ten chyba powinienem skasować jako niepotrzebne dublowanie?

[A_Kornel]

ale przyparty do muru wybrałbym taki kształt: ama, qui amorem merentur (a może nawet z typowo łacińską przestawką stylistyczną: ama amorem qui merentur - co sądzisz, Kornelu?).

podoba mi się ama, qui amorem merentur.

Lisku, w ramach dygresji (co sądzisz o takim sformułowaniu - sprawdzałem Williama Robertsona, Phraseologia generalis - tam w odniesieniu do miłości pojawiają się sformułowania "godny miłości; godny tego by go/ją miłować)
amabiles ama/ omni amore dignos ama - kochaj godnych miłości/ kochaj (tychże) co zasługują na miłość

Wergilius, Ecloga V, 88-89 :At tu sume pedum, quod, me cum saepe rogaret, / non tulit Antigenes (et erat tum dignus amari),