

Servii filius in schola magistri legem duodecim tabularum cognovit. Qua de causa nunc tota Servii domus lege illa a puero recitata resonat: "Si in ius vocat, ito. Si pedem struit, manum inicito. Indicatis triginta dies iusti sunto. Post deinde manus iniectio esto. In ius ducito. Ni indicatum facit, secum ducito, vincito aut nervo aut compedibus quindecim pondo, ne maiore, aut si volet, minore vincito. Si volet, suo vivito. Ni suo vivit, qui eum vinctum habebit, libras farris in dies dato. Si volet, plus dato. Tertiis nundinis in partis secanto". Perceptis his verbis Servius dicit: "Hanc legem acerrimam mos publicus iam dudum repudiavit.
Iuris consultus legum peritus esse debet. Sed non potest aequum ab iniquo subtiliter discernere, qui legum verba solum tenet. Recte Marcus Tullius dicit artem iuris civilis apud Servium Sulpicium esse. Servius enim non tam a preatoris edicto quam penitus ex intima philosophia hauriendam esse iuris disciplinam putat: dialecticam attulit ad ea, quae prius confuse ab aliis aut respondebantur aut agebantur: adiunxit iuri civili et loquendi elegantiam, quae ex dictis eius facillime perspici potest. Itaque Servius studiose et frequentur a lurimis auditur.