TO JUZ MAM

ALCIBIADES, Cliniae filius, Atheniensis. In hoc, quid natura efficere possit, videtur experta. Constat enim inter omnes, qui de eo memoriae prodiderunt, nihil illo fuisse excellentius vel in vitiis vel in virtutibus. 2 Natus in amplissima civitate summo genere, omnium aetatis suae multo formosissimus, ad omnes res aptus consiliique plenus - namque imperator fuit summus et mari et terra, disertus, ut in primis dicendo valeret, quod tanta erat commendatio oris atque orationis, ut nemo ei [dicendo] posset resistere -, dives; 3 cum tempus posceret, laboriosus, patiens; liberalis, splendidus non minus in vita quam victu; affabilis, blandus, temporibus callidissime serviens: 4 idem, simulac se remiserat neque causa suberat, quare animi laborem perferret, luxuriosus, dissolutus, libidinosus, intemperans reperiebatur, ut omnes admirarentur in uno homine tantam esse dissimilitudinem tamque diversam naturam.
Alkibiades, syn Kleiniasa, Ateńczyk. Wydaje się, że na nim
natura próbowała, czego potrafi dokonać. Wszyscy bowiem, którzy
opowiadają o Alkibiadesie, zgodnie utrzymują, iż ani w zaletach
ani wadach nikt go nie zdołał przewyższyć. Urodził się w
potężnym państwie, w znakomitym rodzie, rówieśników znacznie
przewyższał urodą, pełen był rozwagi i do wszystkiego
nadzwyczaj zdolny (okazał się bowiem znakomitym wodzem na
lądzie i na morzu i był takim mówcą, że przede wszystkim dzięki
wymowie miał ogromne wpływy, głos jego bowiem i słowa
miały wdzięk, któremu nie można się było oprzeć). Bogaty. Gdy
tego sytuacja wymagała, potrafił być pracowity i wytrwały.
Hojny, wspaniały tak w obejściu jak i sposobie życia, ludzki,
uprzejmy, umiejący nadzwyczaj zręcznie dostosowywać się do
okoliczności. Ten sam człowiek, skoro tylko sobie pofolgował, a
nic go do podjęcia trudów nie zmuszało, okazywał się rozrzutny,
niedbały, rozpustny, nieumiarkowany tak, że wszyscy dziwili się,
taką dwoistą naturę i taką sprzeczność w jednym znajdując
człowieku.