Horacy
Można by pewnie to tłumaczyć jako "spędzajcie czas na jakże miłych zapomnieniach o kłopotach życia". Co ciekawe słownik Lewisa i Shorta podaje, że Horacy nawiązuje tu do picia z rzeki zapomnienia Leto:
http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/pt ... 3D%2314848
Czyli można by bardziej poetycko: "pijcie jakże słodkie zapomnienia o kłopotach życia", "zaczerpnijcie jakże słodkich zapomnień o kłopotach życia". Aż o dreszcze przyprawia to powiązanie wiejskiej sielanki z rzeką Leto (zważywszy, kto z niej pił).
A, i jeszcze jedno, u Horacego - wg zasobów w sieci przynajmniej - ten fragment brzmi tak: ducere sollicitae iucunda oblivia vitae (Sermones II, 6).
http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/pt ... 3D%2314848
Czyli można by bardziej poetycko: "pijcie jakże słodkie zapomnienia o kłopotach życia", "zaczerpnijcie jakże słodkich zapomnień o kłopotach życia". Aż o dreszcze przyprawia to powiązanie wiejskiej sielanki z rzeką Leto (zważywszy, kto z niej pił).
A, i jeszcze jedno, u Horacego - wg zasobów w sieci przynajmniej - ten fragment brzmi tak: ducere sollicitae iucunda oblivia vitae (Sermones II, 6).
et eunt homines mirari alta montium, et ingentes fluctus maris, et latissimos lapsus fluminum, et Oceani ambitum, et gyros siderum, et relinquunt se ipsos, nec mirantur (S. Augustini Confessiones)
U Horacego jest tak: ducere sollicitae iucunda oblivia vitae, tzn. nie ma quam i używa się bezokolicznika ducere zamiast trybu rozkazującego ducite. Tryb rozkazujący zaś wyryto na bramie, bo napis ten pewnie miał być zachętą dla tych, którzy ją przekraczali. Quam z kolei ma znaczenie wzmacniające "jakże".
Ducere Soliciatae Quam Iucunda Oblivia Vitae = Czerpać (z) jakże słodkich zapomnień o kłopotach życia (przy czym miast soliciatae powinno tam raczej być solicitae);
ducite solicitae quam iucunda oblivia vitae = Zaczerpnijcie (z) jakże...
Pozdrawiam i ja.
Ducere Soliciatae Quam Iucunda Oblivia Vitae = Czerpać (z) jakże słodkich zapomnień o kłopotach życia (przy czym miast soliciatae powinno tam raczej być solicitae);
ducite solicitae quam iucunda oblivia vitae = Zaczerpnijcie (z) jakże...
Pozdrawiam i ja.
et eunt homines mirari alta montium, et ingentes fluctus maris, et latissimos lapsus fluminum, et Oceani ambitum, et gyros siderum, et relinquunt se ipsos, nec mirantur (S. Augustini Confessiones)