Laelius de amicitia [Cicero] - kilka pytań konkretnych
: pt 04 wrz 2009, 12:31
Możliwe, że już był o tym tekście temat - ale nie o tych fragmentach akurat (albo nie znalazłam)...
W każdym razie. Najpierw we fragmencie 25, na samym końcu:
Quid? amicitiam nonne facile ei qui ob eam summa fide, constantia iustitiaque servatam maximam gloriam ceperit?
Czyż nie łatwo jest bronić przyjaźni temu, kto zyskał z niej największą chwałę... i tu mam problem. Bo wiem, że chodzi o dochowywanie wierności i sprawiedliwości, etc. Ale nie umiem tego gramatycznie wprowadzić; czym jest "servatam"?
I następny (26) fragment, z większymi problemami.
Quid enim refert qua me ratione cogatis? cogitis certe.
Co za różnica, jakim mnie sposobem zmuszacie, skoro zmuszacie z pewnością -> ale czym jest "ratione" i jak to gramatycznie rozkminić?
Saepissime igitur mihi de amicitia cogitanti maxime illud considerandum videri solet,
Bardzo często, gdy myślałem o przyjaźni... I co dalej? Co kto ma w zwyczaju i czym jest to gerundivum?
ut dandis recipiendisque meritis quod quisque minus per se ipse posset, id acciperet ab alio vicissimque redderet, an esset hoc quidem proprium amicitiae,
Aby dając i otrzymując zasługi? Problem polega na tym, że nieszczególnie posiadłam znajomość coniunctivu, i w związku z tym całe zdanie mi się sypie. Bo że jest o dawaniu i braniu, to niestety za mało
princeps est ad benevolentiam coniungendam. - Jest pierwsze do życzliwości... I to jest imiesłów w funkcji przymiotnika czy mam z tego wydobyć czasownik? Jak i jaki?
Gdyby było potrzeba kontekstu...
http://www.thelatinlibrary.com/cicero/amic.shtml#26
I to by było wstępnie na tyle. Będę bardzo wdzięczna za wszelkie objaśnienia i pomoc, a jeśli łaska, wrócę z dalszymi problemami.
W każdym razie. Najpierw we fragmencie 25, na samym końcu:
Quid? amicitiam nonne facile ei qui ob eam summa fide, constantia iustitiaque servatam maximam gloriam ceperit?
Czyż nie łatwo jest bronić przyjaźni temu, kto zyskał z niej największą chwałę... i tu mam problem. Bo wiem, że chodzi o dochowywanie wierności i sprawiedliwości, etc. Ale nie umiem tego gramatycznie wprowadzić; czym jest "servatam"?
I następny (26) fragment, z większymi problemami.
Quid enim refert qua me ratione cogatis? cogitis certe.
Co za różnica, jakim mnie sposobem zmuszacie, skoro zmuszacie z pewnością -> ale czym jest "ratione" i jak to gramatycznie rozkminić?
Saepissime igitur mihi de amicitia cogitanti maxime illud considerandum videri solet,
Bardzo często, gdy myślałem o przyjaźni... I co dalej? Co kto ma w zwyczaju i czym jest to gerundivum?
ut dandis recipiendisque meritis quod quisque minus per se ipse posset, id acciperet ab alio vicissimque redderet, an esset hoc quidem proprium amicitiae,
Aby dając i otrzymując zasługi? Problem polega na tym, że nieszczególnie posiadłam znajomość coniunctivu, i w związku z tym całe zdanie mi się sypie. Bo że jest o dawaniu i braniu, to niestety za mało
princeps est ad benevolentiam coniungendam. - Jest pierwsze do życzliwości... I to jest imiesłów w funkcji przymiotnika czy mam z tego wydobyć czasownik? Jak i jaki?
Gdyby było potrzeba kontekstu...
http://www.thelatinlibrary.com/cicero/amic.shtml#26
I to by było wstępnie na tyle. Będę bardzo wdzięczna za wszelkie objaśnienia i pomoc, a jeśli łaska, wrócę z dalszymi problemami.