To 'spotykanie się' mi nie leży, głównie ze względu na kontekst cytatu
. Tutaj chyba
obire w drugim znaczeniu, czyli
umrzeć.
Raczej wygląda to tak:
"Z tobą pragnąłbym żyć, przy tobie umarłbym radosny (chętnie)"
To ostatni wers Pieśni III, 9 Horacego, której oryginał można znaleźć np. tutaj:
http://www.thelatinlibrary.com/horace/carm3.shtml
Rozgrywa się w niej dialog pomiędzy jakimś mężczyzną a Lidią, w którym obydwoje wspominają dawne czasy i zastanawiają się, czy mogliby wrócić do siebie. W tłum. Józefa Zawirowskiego (cytat z dwujęzycznego wydania Jurewicza) wygląda to tak:
Póki cieszyłem się twoją miłością
I żaden młodzian, oprócz mnie, twej białej
Nie ściskał szyi: szczęśliwiej z pewnością
Niż władcy Persów dni mi upływały.
'Gdy serce twe ku żadnej nie płonęło
Bardziej niz ku mnie i Lidia nie stała
Niżej od Chloi, imię me słynęło
I nawet Ilię zacmiła ma chwała.'
Teraz mną Chloe włada całkowicie,
Która na cytrze gra i śpiewa mile;
Za nią bez trwogi oddałbym swe życie,
Byle ocalić jej żywota chwile.
'Ku mnie uczuciem znów wzajemnym pała
Kalais z Turyj, Ornita syn drogi,
Za niego dwakroć życie bym swe dała,
By tego chłopca los oszczędził srogi.'
A coż, gdy stara miłość powróciła,
Łącząc nas węzłem skłóconych oboje?
Gdy jasnowłosa Chloe się sprzykrzyła
I znów dla Lidii otwarte podwoje?
'Choć tamten krasą swą przewyższa zorze,
Ty zaś od korka lżejszy, a gniewnością
Prześcigasz nawet Adriatyku morze:
Z tobą żyć pragnę - i umrę z radością.'
