feralny genetivus ;/
feralny genetivus ;/
Bardzo często spotykamy się ze zwrotem fuit moris antiqui(zwyczajem starożytnych było ) wszystko pięknie i ładnie tylko doszkując się uzasadnienia tego genetivu nic za bardzo nie przychodzi mi do głowy... byc może to jakas pierwotna funkcja "separatio" (dosłownie z obyczaju starożytnego ) ciekawe co na to inni
Hic ego barbarus quia non intellegor ulli ...
-
- Tribunus militum
- Posty: 108
- Rejestracja: pt 22 cze 2007, 13:47
- Lokalizacja: Cracovia
Samolewicz uważa ten genetivus za g. possesivus. W połączeniu z esse lub fieri jest orzecznikiem i ma znaczenie "być, stac się czyjąś własnością".
"Warto jest poświęcać młode lata i kosztowne nauki godziny na naukę choćby kilku słów w językach klasycznych, albowiem wykraczają one poza trywialność ulicy i stanowią źródło inspiracji i podniety" (H.D. Thoreau)
- Flavius Aetius
- Propraetor
- Posty: 1115
- Rejestracja: pt 28 kwie 2006, 22:23
Odnoszę wrażenie, iż gdzieś się z tym już spotkałam. Może uda mi się odnaleźć kolokwium, gdzie to było wraz z prawidłową funkcją przypadka.
Ja wolę mówić: more antiquorum bo nie mamy tutaj wątpliwości, że chodzi o ablativus modi, a myśl wg mnie oddaje to samo
Ja wolę mówić: more antiquorum bo nie mamy tutaj wątpliwości, że chodzi o ablativus modi, a myśl wg mnie oddaje to samo
I am raised up and I will not reject the flute,
O ruler of my mind. Look, he stirs me up,
Euoi, the ivy now whirls me round in Bacchic contest. -Sophocles
O ruler of my mind. Look, he stirs me up,
Euoi, the ivy now whirls me round in Bacchic contest. -Sophocles
-
- Tribunus militum
- Posty: 108
- Rejestracja: pt 22 cze 2007, 13:47
- Lokalizacja: Cracovia
Będę bronić wersji Samolewicza i upierać się przy g. possesivus. "Było starożytnym zwyczajem" ma właśnie sens "(jacyś) starożytni mieli (taki) zwyczaj". Czyli wyraża posiadanie
"Warto jest poświęcać młode lata i kosztowne nauki godziny na naukę choćby kilku słów w językach klasycznych, albowiem wykraczają one poza trywialność ulicy i stanowią źródło inspiracji i podniety" (H.D. Thoreau)
- Flavius Aetius
- Propraetor
- Posty: 1115
- Rejestracja: pt 28 kwie 2006, 22:23
Dobrze, to ja wprowadzę swoją opcję. Według mnie jest to genetivus characteristicus. A dlaczego?
esse + genetivus -> być zwyczajem, właściwością etc
a wyrażenie brzmi: było zwyczajem przodków....
Co Wy na to? Co prawda characteristicus to cząstka possessivu, ale skoro uczyli mnie, że taka funkcja istnieje, to taką tutaj daję. Samolewicz mógł te wyrażenie przyporządkować do tej większej funkcji, czyli do possessivu.
esse + genetivus -> być zwyczajem, właściwością etc
a wyrażenie brzmi: było zwyczajem przodków....
Co Wy na to? Co prawda characteristicus to cząstka possessivu, ale skoro uczyli mnie, że taka funkcja istnieje, to taką tutaj daję. Samolewicz mógł te wyrażenie przyporządkować do tej większej funkcji, czyli do possessivu.
I am raised up and I will not reject the flute,
O ruler of my mind. Look, he stirs me up,
Euoi, the ivy now whirls me round in Bacchic contest. -Sophocles
O ruler of my mind. Look, he stirs me up,
Euoi, the ivy now whirls me round in Bacchic contest. -Sophocles
- Flavius Aetius
- Propraetor
- Posty: 1115
- Rejestracja: pt 28 kwie 2006, 22:23
Pytałam się dla pewności dwóch swoich wykładowców od łaciny i wysłałam jeszcze zapytanie do trzeciego. Wykładowcy są za characteristicusem również.
I am raised up and I will not reject the flute,
O ruler of my mind. Look, he stirs me up,
Euoi, the ivy now whirls me round in Bacchic contest. -Sophocles
O ruler of my mind. Look, he stirs me up,
Euoi, the ivy now whirls me round in Bacchic contest. -Sophocles
- Flavius Aetius
- Propraetor
- Posty: 1115
- Rejestracja: pt 28 kwie 2006, 22:23