Nubes inges

[Ickam]

Właśnie. Jak będzie wyglądała odmiana tego? nubes znalazłem na Waszej stronie, ale przymiotnika nie jestem pewien:


Nominativus nubes inges nubes ingentes
Genetivus nubis ingentis nubium ingentum
Dativus nubi ingenti nubibus ingentibus
Accusativus nubem ingentem nubes inges
Ablativus nube ingenti nubibus ingentibus
Vocativus nubes inges nubes inges

[Flavius Aetius]

Raczej "ingens", a nie "inges", odmienia się tak samo jak każde part. praes. act.

Nom., Voc. singularis: nubes ingens,
Nom., Acc., Voc. pluralis: nubes ingentes.
Poza tym w porządku. Pozdrawiam.

[Martinus Petrus Garrulus]

participia odmieniają się w dwojaki sposób, Flawiuszu...

[Flavius Aetius]

Participium praesentis activi odmienia się w dwojaki sposób? Ja znam tylko jeden, jaki jest w takim razie ten drugi? Niemniej cieszy mnie, że dopiero moja odpowiedź na tutejszą wątpliwość zwróciła czyjąkolwiek uwagę po kilku dniach milczenia.

[Martinus Petrus Garrulus]

nie jestem na forum codziennie

oczywiście, że w dwojaki sposób, jak by to powiedziała pewna pani "polecam lekturę" Wikarjaka (uwagi tyczące się III deklinacji)

[Flavius Aetius]

Carissime, sądziłem raczej, że podasz mi go tutaj, a nie odeślesz do książki, rozumiem jednak, że nie pamiętasz lub zgoła nie znasz owego tajemnego "drugiego sposobu", dlatego też ukrywasz się za książką. Nie posiadam Wikarjaka w domu, lecz jutro sprawdzę w nim to, o czym mówisz i napiszę stosowną replikę.

[Martinus Petrus Garrulus]

Flawiuszu, chciałem jedynie sparafrazować pewną forowiczkę:)

już Ci podaję:
- participia praesentis activi użyte w swoim prymarnym znaczeniu imiesłowu deklinują się według paradygmatu mieszanego deklinacji III

- participia praesentis activi użyte w znaczeniu przymiotnikowym deklinują się jak przymiotniki III deklinacji, czyli można przyjąć, że w ramach paradygmatu podtypu samogłoskowego:) np: a Cicerone sapienti - przez mądrego Cycerona

[Flavius Aetius]

Doskonale, ale ja dla mnie nie istnieją żadne typy III deklinacji, uważam to za czystą fikcję. Nie chce mi się wyjaśniać dlaczego i najlepiej będzie skasaować te nasze posty, bo nie wnoszą nic nowego do tematu, pozostawić tylko te, w których jest odpowiedź na wątpliwość. Dziękuję z góry za ten zabieg i dla świętego spokoju przyjmuję Twoją obronę. Filologowie, łączcie się.

[T. Christophorus Salsus]

Doskonale, ale ja dla mnie nie istnieją żadne typy III deklinacji, uważam to za czystą fikcję.

Przypomina mi się dyskusja z niejakim Biberiuszem (była tu kiedyś na naszym forum) po której wiele osób zwątpiło w ogole w swoja znajomośc łaciny.

fakt, te typy trzeciej deklinacji to naprawdę ciężka sprawa... sam sie gryzę nadal, komu tu przyznać rację, bo granica pomiędzy typami samogłoskowym i mieszanym jest bardzo płynna i nie wykluczone, że Rzymianie nie zwracali specjalnie uwagi na to, czy ktoś mówił "secure" czy securi" niby takie nasze "siekierą" czy "sekerą"

ale mimo to nie wyobrażam sobie takich form, jak np. "legium"(od lex)

[Martinus Petrus Garrulus]

heh, trzeba powiedzieć, że o tym rozwodzą się gramatyki ,warto sięgnąć po gramatykę pana Friedricha Neue, który wyciąga wnioski o formach z cytatów samych gramatyków Rzymskich oraz tekstów, które takie formy poświadczają:)

oczywiście trzeba tu jeszcze sięgnąć do tego, jak Rzymianie wymawiali e oraz i (długie i krótkie), bo może okazać się, ze niektóre fonemy były realizowane w sposób dość trudny do jasnego rozstrzygnięcia, czy to jest U czy I albo E czy I...

przychodzi mi tu na myśl polski zaimek: ten, ta, to... gdzie wiele ludzi mówi: tą ostrą siekierę zamiast tę ostrą siekierę (bo TĘ to accusativ, a TĄ to instrumentalis - tą ostrą siekierą) - pomyłka tego typu płynie z tego, że przymiotniki żeńskie mają w acc. -ą a rzeczowniki -ę

[Mysterii]

A czy w gen. pluralis nie powinno być ingentIum?