Witam wszystkich
Mam wielka prośbe o pomoc w przetłumaczeniu pewnego zdania ze św. Hieronima. Pochodzi ono ze wstępu do księgi psalmów, a brzmi następująco:
Si enim amen, pro quo Aquila transtulit πεπιστωμενως, in fine tantum librorum ponitur et non interdum aut in exordio aut in calce sermonis sive sententiae, numquam et Salvator in Evangelio loqueretur: "Amen amen dico vobis"
Przetłumaczyłem je w taki sposób:
Jeśli bowiem amen, które Akwila przetłumaczył πεπιστωμενως jest wymienane tyle na końcu ksiąg oraz czesto na poczatku lub końcu wypowiedzi albo zdania, nigdy i Zbawiciel w ewangelii nie powiedziałby: "amen amen mówię wam"
A oto moje watpliwosci.Czy tłumaczenie koniunktiwu jest poprawne? No i jeszcze to calce sermonis. Jako że nic lepszego nie znalazłem uznałem ze calce pochodzi od calx calcis i przetłumaczyłem je jako koniec. Czy takie rozumowanie jest poprawne?Z góry dziekuje za pomoc
Zdanie ze św. Hieronima
-
- Tribunus militum
- Posty: 177
- Rejestracja: wt 16 sty 2007, 19:00
- Lokalizacja: Wrocław
-
- Civis Latinus
- Posty: 37
- Rejestracja: pn 23 kwie 2007, 19:19
- Lokalizacja: Siedlce
Ja bym to przetłumaczył tak:
Jeśli bowiem "amen", które Akwila przetłumaczył πεπιστωμενως, jest używane tylko na końcu ksiąg, a nigdy na początku ani na końcu mowy lub zdania, to i Zbawiciel w Ewangelii nigdy nie powiedziałby: "amen (=zaprawdę), amen, powiadam wam".
Trochę dziwny jest w tym miejscu indicativus "ponitur", bardziej chyba pasowałoby "poneretur"?
Jeśli bowiem "amen", które Akwila przetłumaczył πεπιστωμενως, jest używane tylko na końcu ksiąg, a nigdy na początku ani na końcu mowy lub zdania, to i Zbawiciel w Ewangelii nigdy nie powiedziałby: "amen (=zaprawdę), amen, powiadam wam".
Trochę dziwny jest w tym miejscu indicativus "ponitur", bardziej chyba pasowałoby "poneretur"?