ECCE:
Itaque hoc loco nihil sane est quod praecipi posse videatur, nisi ut figuram orationis plenioris et tenuioris et item illius mediocris ad id, quod agemus, accomodatam deligamus.
Ornamentis eiusdem [orationis] uti fere licebit alias contentius, alias summissius; omnique in re posse quod deceat facere artis et naturae est, scire quid quandoque deceat prudentiae.
moje dosłowne tłumaczenie:
Tak więc nie ma niczego, co wydawać by się mogło, że może zostać tu rozsądnie wyłożone, jeśli nie to, co będziemy czynić, aby uformować kształt mowy pod względem jej większej treściwości, delikatności i nadto jej uniwersalności. Będzie należało używać ozdobników (retorycznych) innych bardziej niewzruszenie (?), innych bardziej ulegle [patrz: submissus]; i wszystkiego, co jest możliwe, co byłoby stosownym do charakteru (mowy) i (jej) natury, (należałoby również) wiedzieć co i kiedy przystoi znajomości rzeczy (roztropności; wiedzieć co i kiedy godzi się mówić;) (?).
prosiłbym o wyjasnienie tego comparativu, jeśli został on źle przeniesiony na język polski, lub ktoś ma lepszy wariant tłumaczeniowy oraz o ogólne poprawienie, bo mi się trochę nie zgadzają pewne rzeczy, choć je raczej rozumiem, ale nie umiem oddać dobrze w naszym ojczystym języku...
zauważyć należy również, że Cicero pisze: "uti licebit ornamentis... omnique quod..." ale też "uti... alias contentius" i chyba coś źle interpretuję, bo przecież każdy z nas wie, że UTOR łączy się z ABLATIVEM
Zdania te są trochę zagmatwane w moim tłumaczeniu i dziwnie brzmią... dlatego zwracam się o pomoc
uważam jednak, że moje niezgrabne zdanka brzmią lepiej aniżeli tłumaczenie Rykaczewskiego z 1870 roku, które jest bardzo archaiczne i mało związane z tekstem oryginalnym pod względem wierności przekładu... 
i ten albativus instrumentalis wcale nie musail byc zawsze uwazany, jak mniemam, choc zapewne się mylę:)
- ciężko dostać, może wie ktoś gdzie można kupić???)