Polska ejst nasza ojczyzna usytułowana w Europie. Mieszkańcy polski, Polacy znaja historie Europy Antycznej. Z historii antyczny okręg ( tutaj nie mam zielonego pojecia jak to ujac) zapożyczył wiele liter pisanych z Łaciny. Z europy antycznej mieszkanczy Italii przynieśli j. łacińśki. Mieszkańćy Galii, Intalii, Hiszpanii Daci(?) i Afryki używali łaciny.Ale później Europa została podzielona ( nie wiem po co tutaj scio). Także łacina została zmodyfikowana na różne formy.Mutacje wiec łaciny były rozne w Francji, hiszpanii, Lusti(?) Dacormonica Italii. Dopoki uczymy sie laciny wiele jezykow romanskich rozpoxznajemy.
A może by tak tekst łaciński? Link odsyła do próżni
I am raised up and I will not reject the flute,
O ruler of my mind. Look, he stirs me up,
Euoi, the ivy now whirls me round in Bacchic contest. -Sophocles
Ale później Europa została podzielona ( nie wiem po co tutaj scio).
Sed postea Europam divisam esse scimus
W tym zdaniu zastosowano konstrukcję Accusativus Cum Infinitivo.
Europam - to Accusativus,
Scimus - słowo rządzące, które tłumaczy się jako: Wiemy, że
divisam esse - infinitivus, tłumaczony jako: została podzielona.
Zdanie zaczyna się tłumaczyć od słowa rządzącego, "sed" myślę może zostać na początku. Dlatego wg mnie zdanie wyglądałoby następująco:
Lecz wiemy, że później Europa została podzielona.
Natomiast w języku polskim piszemy: Dacji. Lusitanii raczej nie należy tłumaczyć. W przypadku zdań pozostałych nie jestem w stanie wyrazić jasnego zdania, więc myślę, że ktoś mądrzejszy się wypowiedzieć powinien.
edit:
W pierwszym zdaniu to tam jest napisane: Polska, nasza ojczyzna,... a nie Polska jest naszą ojczyzną. :) Natomiast w trzecim wydaje mi się, że raczej chodzi iż: z historii terenów antycznych (?) wiele zaczerpnęliśmy, np. piszemy literami łacińskimi.
Może po kolei, jak lubię:
1. "Polska, nasza ojczyzna, położona jest (leży) w Europie",
2. "Mieszkańcy Polski powinni znać historię starożytnej Europy" - ominąłeś czasownik "debeo", wyrażający powinność,
3. "Wiele czerpiemy z historii antycznych krajów, na przykład (to że) piszemy literami łacińskimi" - "terra" w pl. oznacza tyle, co "kraj", pominąłeś wyrażenie "exempli gratia", "litteris Latinis" - abl. modi (jak?),
4. "Mieszkańcy Italii przenoszą łacinę do statożytnej Europy" - "in + acc. oznacza "do", chodzi o to, że Rzymianie wraz z podbojami lub w pokojowy sposób przenosili łacinę do interioru Europy,
5. "Mieszkańcy Galii, Italii, Hiszpanii, Dacji i Afryki używają jednego języka łacińskiego" - "adhibeo" to dosłownie "zatrzymywać", ale tutaj może być w danym przez Ciebie znaczeniu; Dacja - dzisiejsze Węgry, została podbita przez cesarza Trajana w latach 102-105 po Chr.,
6. Wersja Igraine jest optymalna,
7. "Również łacina przyjmuje w różnych krajach odmienne formy" - nie zrozumiałeś zdania w ogóle,
8. "Widzimy więc zmienione formy łaciny w językach francuskim, hiszpańskim, portugalskim, rumuńskim i włoskim" - "mutatas" odnosi się do "formas" jako przydawka, poza tym w tłumaczeniu polskim jest stylistycznie niepoprawne powielanie słów w ich łacińskim brzmieniu (scil. "mutatas - mutacje"), wówczas staramy się znaleźć termin bliskoznaczny, co się tyczy wymienionych języków, to: Francogalia - Francja, Lusitania - Portugalia, Dacoromania - Rumunia.
9. "Podczas gdy uczymy się łaciny, rozpoznajemy wiele języków romańskich" - spójnik "cum" nie oznacza "dopóki", lecz z ind. (cum temporale) znaczy "gdy, podczas gdy".
Quod sis, esse velis, nihilque malis;
Summum nec metuas diem nec optes.
Marcus Valerius Martialis X, 47 12-13
Jeśli wyciągniesz z tego wnioski i pomoże Ci to w jakimś stopniu, aby zrozumieć lepiej ten język, wówczas będę rad. Zawsze możesz pytać o więcej, niekoniecznie tutaj na forum.
Quod sis, esse velis, nihilque malis;
Summum nec metuas diem nec optes.
Marcus Valerius Martialis X, 47 12-13
, a że moja przygoda z łaciną dopiero sie zaczyna to mysle ze moze byc tylko lepiej