De sapientia ab oratore expetenda
Cicero, celeber orator Romanus, in libris De oratore ita fere scripsit: Ego puto oratori dicendum esse de rebus bonis aut malis, expetendis aut fugiendis, honestis aut turpibus, utilibus aut inutilibus, de virtute, de iustitia, de constantia, de prudentia, de magnitudine animi, de liberalitate, de pietate, de amicitia, de officio, de fide, de ceteris virtutibus contrariisque vitiis.
O wiedzy do której powiniej dążyć mówca.
Cyceron, sławny mówca rzymski, w książce "O mówcy" tak prawie napisał:
Ja uważam,że mówca powinien mówić o rzeczach dobrych i złych, dążeniu albo unikaniu, uczciwości albo szpetocie, kożyści albo nieużyteczności, o odwadze, o sprawiedliwosci, o wytrwałości, o roztropności, o wielkości umysłu, o szlachetności, o pobożności, o przyjaźni, o uprzejości, o zaufaniu, o pozostałych zaletach i przeciwnym im wadach.
Ac nemo poterit esse magne laudis orator, nisi ad omnium rerum magnarum atque artium scientiam pervenerit. Est enim scientia comprehendenda rerum plurimarum, sine qua verborum volubilitas inanis atque irridenda est. Scientia sine eloquentia parum prodest civitatibus, eloquentia vero sine sapientia plerumque nocet, prodest numquam.
Przy tym nikt nie mógł być wielkiej sławy mówcą jeżeli nie do wiedzy teoretycznej a takze wiedzy praktycznej był przygotowany.
Jest bowiem wiedza rozległa, bez której bieglość słowa jest czcza a także wyśmiewana.Wiedza bez wymowy mało pożyteczna jest obwtatelom, jednak wymowa bez madrości zwykle szkodzi, nigdy nie jest pozyteczna.
