Sacramentum, tam ex parte sua, quam ex parte sumentis consideratum, laudabile est quotidie sumere: si quis se paratum inveniat. Et albi: Quia amor praefertur timori, per se loquendo, commendabilius esse videtur; quod aliquis frequentius sumat, quam quod rarius.
Mnie wychodzi coś takiego: Sakrament tak z części jego, jak z części rozważania, chwalebnie jest każdemu brać udział, jesli kto się znajduje przygotowanie.I w innym miejscu: Ponieważ miłość niesie ze soba strach, samo przez się mówi, powierzanie jest widoczne, ponieważ lepiej jak ktoś często używa, niż który rzadko.
Z góry będę wdzięczna za wskazówki, jak to poprawić
