Lyacon
Fama scelerum deorum hominumque pater perterritus erat. Itaque de mortalium moribus timens in terram de caelo properare non dubitavit. Atrox erat terrae imago. Iovem terras peragrantem temple flagrantia, exitium florentium olim oppidorum, agros bello vastatos videsse dicunt.
Et iam nox appropinquans de somno monebat. Iuppiter non procul erat a Lycaonis villa, viri opulenti. Forte tum Lycaon et Lycaonis comites cenebant carminibus animos delectantes. Cenantibus deus appropinquavit. “Deorum” inquit “et hominum patrem hospitium rogantem non arcebitis”. Sed Lycaon atroci sermone dei auctoritatem violavit. Tum Iuppiter ira flagrans ferocem virum in lupum mutavit.
Likaon
Ojciec przestraszony był pogłoską zbrodni bogów I ludzi. Przeto bojący się o śmiertelności obyczajów nie zawahał do ziemi z nieba podążyć. Okropny ziemi był wizerunek. Mówili, że zobaczył Jowisza ziem przechodzącego żarem świątyni, zagłądę wówczas kwitnących miast, pięknych spustoszonych pól.
I już noc zbliżająca się do snu upominała. Jowisz nie był daleko od Likaona wioski, męża bogatego. Dzielnego wtedy Likaon i L... cieszących się towarzysze ucztowali pieśniami duchów. Bóg zbliżył się ucztującym. „Bogów” rzecze „i ludzi ojca gościny pytającego nie odrzucajcie”. Lecz Likaon obraził okropnym językiem namowę boga. Wtedy Jowisz gniewem buchający zuchwałego męża w wilka zamienił.
