De Lucullo
Apud Plutarchum legimus Lucullum aliquando solum cenavisse. Una tantum mensa parata erat et mediocris cena apposita. Itaque Lucullus ad se vocatum servum, qui cenae praefectus erat, obiurgavit. Servus "Non existimavi - inquit - sumptuosam cenam parare opus esse. Nemo invitatus erat". At Lucullus: "Quid hoc rei est? An nesciebas Lucullum cum Lucullo cenaturum (esse)?"
O Lukullusie
U Plutarcha czytamy, że kiedyś Lukullus ucztował sam jeden. Równocześnie stół był tyle przygotowany i podawane skromne potrawy. Itaque (?) Lukullus przywołując do siebie sługę, który był prefektem uczt, zganił go. Niewolnik powiedział: "Nie uważam, że wystawne uczty są potrzebne". Tymczasem Lukullus: "Co to ma do rzeczy? Czy nie wiesz, że Lukullus z Lukullusem ucztuje?"
DE LUCULLO - sprawdzenie tłumaczenia
vocatum nie znaczy przywołując, to nie gerundium, lecz PPP; I tak Lukullus zganił przywołanego do siebie niewolnika, który był zarządcą kolacji.Itaque Lucullus ad se vocatum servum, qui cenae praefectus erat, obiurgavit.
non exstimavi - nie oceniałem, nie sądziłem
tu raczej chodzi o to, że będzie ucztował, a nie że teraz ucztuje, na co wskazuje użycie PFAAn nesciebas Lucullum cum Lucullo cenaturum (esse)?"
uciekło Ci to gdzieśNemo invitatus erat
Cieszy mię ten rym: "Polak mądr po szkodzie";
Lecz jeśli prawda i z tego nas zbodzie,
Nową przypowieść Polak sobie kupi,
Że i przed szkodą, i po szkodzie głupi.
Jan Kochanowski
Lecz jeśli prawda i z tego nas zbodzie,
Nową przypowieść Polak sobie kupi,
Że i przed szkodą, i po szkodzie głupi.
Jan Kochanowski