Amicus est tamquam alter idem. - Przyjaciel jest jakby drugim mną. (Cicero) | Więcej
Części mowy - wstęp

Podobnie jak język polski, łacina należy do grupy języków fleksyjnych, w których występują odmienne części mowy, zbudowane z tematu i końcówki fleksyjnej. Występują również nieodmienne części mowy, posiadające tylko jedną formę.

  1. Odmienne części mowy
    1. Rzeczownik (Substantivum), np. rosa - róża, dominus - pan
    2. Czasownik (Verbum), np. amare - kochać, legere - czytać
    3. Przymiotnik (Adjectivum), np. bonus - dobry, felix - szczęliwy
    4. Zaimek (Pronomen), np. ego - ja, vobis - wam
    5. Liczebnik (Numerale), np. tres - trzy, quinque - pięć

  2. Nieodmienne części mowy
    1. Przysłówek (Adverbium), np. saepe - często, bene - dobrze
    2. Przyimek (Praepositio), np. sine - bez, sub - pod
    3. Spójnik (Coniunctio), np. et - i, quia - ponieważ
    4. Partykuła (Particula), np. non - nie
    5. Wykrzyknik (Exclamatio), np. a - ach!

Ponadto czasownik łaciński tworzy kilka form, z których niektóre są odmienne:

  1. Bezokolicznik (Infinitivus) - występuje kilka form, dla różnych czasów
  2. Imiesłów (Participium), np. amans - kochając, amatus - kochany
  3. Rzeczownik odsłowny (Gerundium)
  4. Przymiotnik odsłowny (Gerundivum)
  5. Celownik odsłowny (Supinum)

Koncówki fleksyjne odzwierciedlają różne funkcje gramatyczne słów. Odmienne części mowy mogą podlegać deklinacji (odmianie przez przypadki, liczby i rodzaje) lub koniugacji (odmianie przez czasy, osoby, liczby, czasy, tryby i strony). W łacinie wyróżnia się pięć deklinacji i cztery koniugacje.

Zmiany spowodowane odmianą z reguły pojawiają się na końcu wyrazów:

  • amor - miłość, amore - miłości
  • amo - kocham, amas - kochasz
jednak mogą także zmieniać wcześniejszą część słowa (temat) - mówimy wówczas o oboczności:
  • vinco - zwyciężam, vici - zwyciężyłem
  • cano - śpiewam, cecini - śpiewałem